Teennagelverzorging
Eén van de belangrijkste en meest gebruikte lichaamsdelen van een papegaai zijn de tenen met daaraan de uit keratine bestaande nageltjes. Vooral de in gevangenschap levende papegaai heeft goede, gezonde en goed onderhouden teennagels nodig. Bij elk contact worden deze gebruikt. Of hij nu klimt, eet, zit, loopt of slaapt, zonder zijn teennagels zal hij hiermee grote problemen hebben.

Het is de plicht van een papegaaibezitter om ervoor te zorgen dat de teennagels goed worden onderhouden. Een papegaai in het wild zal hier zelf voor zorgen. Het vele gebruik van zijn nagels is al voldoende voor het onderhoud. Echter een papegaai in gevangenschap is veel minder actief. 
Dus als de mens hier niet ingrijpt dan kan de gezondheid van de nagels in gevaar komen. Als je zorgt voor correcte en uitgebalanceerde voeding, stokken van het juiste materiaal en omvang in het verblijf, voldoende activiteit van de vogel dan zullen de nagels zich zelf onderhouden, en hoef je niet in te grijpen. Ruwe knoestige natuurlijke takken, platte stenen of zelfs klinkers op de bodem van het verblijf met hierop iets lekkers, of speciale "therapeutische"stokken zorgen voor de voeten van onze kromsnavels. Sommige mensen laten zich toch verleiden tot die mooie, klinisch schone kunststof zitstokken. Maar begin hier liever niet aan. Sommige vogels, zeker die met de wat zwakkere voeten, hebben niets aan deze stokken. Het levert alleen nadeel op. De nagels slijten niet en ze kunnen er niet aan knagen om ook zo de snavel te onderhouden. Geef ze lekker vers hout van voldoende dikte (8 tot 15 cm dik). Laat ze lekker knagen en klimmen. Geef ze lekkere stokken van Manzanita hout, glad, strak en keihard. En ze vinden het heerlijk.

Maar kijk uit met de stokken. Zeker bij vogels waarvan de nagels niet goed zijn onderhouden hebben de poten weinig grip op gladde of draaiende loszittende stokken. Jouw vogel zal niet de eerste zijn die zich niet kan vasthouden en naar beneden valt.
Sommige eigenaren laten hun vogel de hele dag op de tralies bovenop de kooi zitten of op een stok tussen een opening aan de bovenkant. Hier weer hetzelfde verhaal, monteer een goede tak op de kooi of maak iets op maat om er tussen te doen. Liefst met de bast er nog aan. Dan hebben ze iets om te knabbelen terwijl hun voeten gemasseerd worden.

Het is ook belangrijk hoe de stok wordt opgehangen. Alleen helemaal rechte horizontaal opgehangen takken bieden weinig motivatie tot klimmen. Hang ook eens takken wat schuiner of zelfs bijna verticaal. Dit geeft de papegaai de stimulans tot klimmen en klauteren, terwijl ondertussen hun nagels op verschillende manieren afslijten. Hang ook eens een tak op de weg die de papegaai telkens aflegt tussen zitstok en bijvoorbeeld etensbak. Zo hoeft hij niet langs het traliewerk, wat helemaal niets doet voor de nagels. Ook dan weer slijten de nagels op verschillende manieren.

"Therapeutische" betonnen en ander soort slijtstokken
Veel van ons gebruiken ze in de kooi of op de speelboom van onze vogel. Ze werken heel goed bij de meeste papegaaien. Maar gebruik ze wel op de juiste manier. Zorg er voor dat de stok zo wordt geplaatst dat de papegaai er niet continu op zit.

Let altijd goed op de onderzijde van de voeten van de papegaai. Zie je hier een opbouw van eelt of eeltkussens of kleurt de voetzool enigszins rood, haal de slijtstok dan uit de kooi. Niet alle vogels zitten op dezelfde manier. Sommigen missen een teen en zetten hun poot daarom zelfs schuin neer. Op deze manier kunnen de slijtstokken toch flinke schade veroorzaken aan de poten, dus ben alert! Gebruik slijtstokken alleen als de nagels echt scherp zijn. Zijn de nagels voldoende weggesleten haal dan de slijtstok weer een paar weken weg en vervang deze door een tak van juiste dikte en materiaal. Als je de slijtstok altijd in de kooi laat zitten kunnen de nagels te bot en afgestompt raken. Hierdoor verliezen deze papegaaien al snel hun grip. En aangezien onze huiskamerpapegaaien al niet zo van die getrainde vogels zijn hun wilde soortgenoten, kunnen ze door hun slappe poten hun evenwicht verliezen en soms lelijk vallen. Ze zijn vaak ook niet getraind om te klimmen op verticale takken of stokken omdat ze die simpelweg nog nooit hebben gekregen.