Aangezien ik er op het moment 4 in huis heb zitten (Bobbie, Gijs, Pikkie en opvanger Bono). Schrijf ik graag mijn ervaring op met de Senegalpapegaai (volksnaam Bont Boertje). Bobbie is mijn Bont Boertje en is herplaatst bij mij vanuit een stichting nu bijna 2 jaar geleden. Ik wilde supergraag een bont boertje. Bobbie was dan ook superlief, maar na een paar maanden begon hij echt te bijten. Nou geloof me, de hardste beet ooit is door mijn eigen lieve kleine Bobbie geweest.

Ik ben ook niet zijn enige slachtoffer geweest (mijn moeder, mijn vriend). Zelfs gerichte aanvallen op mijn vinger. Ik snapte er totaal niets van. Ook zijn gezichtsuitdrukking was superfel. Hij was gewoon zichzelf niet. Het pakken moest echt met de stok. Hij haatte de stok, maar ik liet me echt niet meer bijten. Het is dan echt niet leuk hoor, terwijl je echt het beste voor hem hebt. Je vraagt je ook af, komt dit weer goed??

Enkele maanden later veranderde dat superfelle koppie weer in een wat liever koppie. Zijn ogen stonden weer normaal. En dan ga je het weer proberen. Tot nu toe (al anderhalf jaar) gaat het weer helemaal goed en heeft nooit meer gebeten tot nu toe. Ik denk dat Bobbie ontzettend last van zijn hormoontjes heeft gehad. Ach, daar kun je ook niets aan doen. Maar nu superlief hoor. Hij praat fluit en kan goed met anderen vogels op de boom. Je bent een ervaring rijker en je weet wat je de volgende keer (mocht die komen) kan verwachten.

Dan hebben we Gijs het bonte boertje van mijn vriend. Hij heeft hem ooit eens verwaarloosd (geplukt) uit een dierenwinkel gered. Nu gaat het super met hem hoor. Dit is een echt een uitgekookt machomannetje. Hij vindt mij nogal leuk en concurreert dan met mijn vriend. Hij bijt hem dan, als hij bij mijn vriend zit. Hij heeft dus duidelijk een voorkeur voor vrouwen. Als ik al tegen hem praat, maakt hij zich helemaal breed en gaat hij zich uitsloven. Hij is zeer uitgekookt. Mijn vriend kan er meer mee als ik niet in de buurt ben. Gijs praat ook naar andere vogels op de boom. Hij vindt het leuk om ze weg te jagen. Gijs danst, en kan ook praten en fluiten. Hij zit graag lekker bij je op de bank en gaat dan lekker zitten dutten. Maar tijdens zijn dutje moet je hem niet storen hoor! Dat vindt hij niet leuk. Ook Gijs heeft een hekel aan de opstapstok.

De jongste van het stel is Pikkie. Ook deze vogel is door mijn vriend gered. Maar dan bij een kweker. Pikkie is mank, zijn pootje is totaal vergroeid door het verkeerde ringen. Pikkie was niet verkoopbaar, dus eigenlijk ten dode opgeschreven. Mijn vriend heeft hem meegenomen en helemaal opgevoed. Pikkie was nog heel jong en had zelfs geen veertjes.

Ondanks haar mankement, stapt ze op, klimt ze en doet ze niks onder voor de andere vogels. Ze is wel de liefste in huis hoor, bijten doet ze niet. En kletsen dat ze kan, niet normaal. Hele zinnen komen eruit zoals PAS OP HE?? Ze roemt de hond. Ook haar naam heeft ze te danken aan zichzelf. Ze riep de hele dag Pikkie, dus vandaar deze aparte naam.

Nummer 4 is opvanger Bono, daar zijn we heftig mee aan de slag. Bono vertoonde bijtgedrag bij de vorige eigenaars. Hij heeft 1 x mijn duim te pakken gehad. Maar de laatste weken gaat het supergoed met hem. We gaan stapjes vooruit. Ook Bono kan praten, fluiten een telefoon na doen. Wat hij ook een erg leuk spelletje vindt is andere vogels van de boom afjagen. Maar we blijven proberen hoor. En dat gaat ook al beter.

Bonte boertjes zijn leuke, kleine en gezellige vogeltjes. Ze zien er supermooi uit. MAAR zijn ook zeer pittige vogeltjes. Ze zijn uitgekookt, superslim, grappig, levendig en ooh zo bijdehand.

Douchen vinden ze geweldig hier. En een schommel mag ook absoluut niet ontbreken in het leven van een bont boertje. Schommelen doen ze supergraag en dat kunnen ze heel hard. Bonte boertjes hebben allemaal een zeer eigen karakter en hebben allemaal een eigen gebruiksaanwijzing, net als anderen papegaaien overigens. Maar bij de bonte boertjes merk ik het verschil zo goed bij de 4 die ik op dit moment heb zitten. Je moet zo ook echt leren kennen en consequent zijn/blijven. Ze zullen je echt altijd uitproberen. Ze zijn zo slim. De stemmetjes zijn ook zo grappig, daar lig je echt helemaal van in een deuk. Het is een beetje robot-achtig, maar toch ook wel heel lief.

Kort samengevat (ik kan er wel een heel boek over schrijven): Ik vind het persoonlijk hele leuke grappige clowntjes en acrobaatjes tegelijk, maar vergis je niet, het is een grote papegaai in een kleine verpakking.

Iris