Jannes, is de grijze roodstaart van een leuk jong stelletje. Op een avond werd ik gebeld door ze en ze vertelden de vogel via marktplaats te hebben gekocht. Jannes was volgens het vorige bazinnetje goed "Handtam" Behalve de dag dat ze gingen kijken en hem meteen op zouden halen.Jannes zat in een kooi en wilde er niet uit. De verkoopster zei dat Jannes "zijn dag niet had", maar dat hij echt hartstikke tam en lief was en dat liet ze even zien op een filmpje waar Jannes inderdaad tam op was!

Als het Jannes was tenminste! Want deze mensen hadden nog een grijsje en die was wel handtam. Het jonge stelletje had toen nog geen enkel verstand van een papegaai en geloofden deze dame op haar woord! Jannes werd met KOOI EN AL! in de auto gezet want als ze met Jannes thuis waren zou het wel goed gaan.......

Maar niets was minder waar. Jannes was zo bang dat ze de kooi niet eens konden benaderen zonder dat Jannes een paniek aanval kreeg, laat staan dan ze hem uit de kooi konden halen, maar nog dachten ze dat het wel goed zou komen als ze een paar weken verder zouden zijn. Jannes was per ongeluk een keer uit de kooi gesprongen...en dat ontaarde in een nachtmerrie, Jannes liet zich niet meer pakken en ze zijn uren bezig geweest om het angstige vogeltje weer in de kooi te krijgen. Handschoenen moesten eraan te pas komen omdat Jannes uit pure angst kei en kei hard beet. De baasjes waren de wanhoop nabij en wisten niet hoe ze dit op konden lossen. Intussen waren ze ondanks alles wel erg aan Jannes gehecht geraakt en gelukkig vonden ze mij op tijd. Anders was Jannes weer naar een andere baas gegaan via marktplaats, want ze wisten het gewoon niet meer.

Ja, zo kwam Jannes bij mij en geloof me, ik had nog nooit zo'n bang wezeltje in huis gehad! Het was triest om te zien en ontzettend zielig, ook de gezichten van baas en bazinnetje die toch heel veel voor Jannes over hadden en hebben! De moedeloosheid straalde van hun gezicht af en alle hoop was op mij gericht.........

Toen Jannes bij mij was, schrok ik echt van de vreselijke angst van deze gaai. Vol goede moed ging ik de volgende dag aan de slag met Jannes, althans dat dacht ik, maar niets was minder waar. Ik kon niet eens de kooi naderen zonder dat hij compleet in paniek raakte, liet zich in de kooi vallen, schreeuwde moord en brand, zat te bibberen als een rietje en zou zich bezeren in de kooi als ik door zou gaan. Ik zette de kooi dus maar open en ging Jannes op afstand observeren en hoopte dat hij uit zichzelf uit de kooi zou komen. Maar ook dat durfde Jannes niet, hij zat als een zielig hoopje in zijn "veilige"kooi.

Maar ik moest proberen deze vogel weer vertrouwen in de mensheid te leren krijgen.........maar hoe?

Natuurlijk kreeg ik Jannes op een gegeven moment uit de kooi, omdat ik hem er gewoon letterlijk heb uitgepakt met alle beten tot gevolg want Jannes was doodsbang. Ik heb uren en uren voor de kooi zitten praten en dan zag ik dat hij rustiger werd en ik zijn aandacht had. Ik probeerde in de kooi met van alles zelf te spelen en speels zijn pootje aan te raken, meteen sloeg de paniek toe en Jannes kreeg het zelfs voor elkaar om over mijn arm te springen en de kooi te ontvluchten omdat het hem te heet onder de voeten werd. Dan rende hij als een haas over de vloer en zocht een"veilig" plekje.......meestal onder een bank, zodat ik de hele kamer overhoop moest halen om hem te "Pakken" dan ging die arme ziel op zijn rug liggen van angst en krijste.

Meestal als een angstige vogel zich op een plek bevindt buiten zijn kooi en hij voelt zich onzeker, stappen ze 9 van de 10 keer GRAAG op de hand om zo snel mogelijk weer naar hun "Veilige" kooi te mogen. Jannes niet, die bleef vluchten rende als een haas door het huis. Zette ik hem op de kooi en ik benaderde hem, nam hij een duikvlucht en begon alles weer van voor af aan. Opstappen kon Jannes niet............maar ik zag die vreselijk angstige oogjes, die oogjes die zeiden "ik wil wel, maar durf niet"

Ik had al snel het gevoel dat Jannes iets vreselijks moest hebben meegemaakt en dacht en weet bijna zeker dat hij op de één of andere manier mishandeld is geweest...........Omdat ik dagelijks contact houd met de baasjes van de vogel, middels mails en foto's over de vorderingen ( of juist niet) moest ik deze ontzettend aardige jongelui zeggen dat het met Jannes niet vorderde en dat ik er een hard hoofd ik had of het mij zou gaan lukken. Ik zag het heel somber in en dat was een enorme teleurstelling voor ze natuurlijk. Ik vond het zelf ook vreselijk dat ik zou falen bij deze vogel, die het verdiende om weer een fijn leven te krijgen.

Zo ging er weer een kleine week voorbij en op een dag merkte ik ander gedrag bij Jannes! Na zolang oefenen en proberen, stapte Jannes ineens uit de kooi op mijn hand! Hij deed het zo snel dat ik nauwelijks besefte wat er gebeurde. Natuurlijk probeerde hij meteen weer weg te komen, maar ik heb altijd één pootje vast dus dat lukte hem niet. Wel maakte hij bijna een koprol om mijn hand, maar ik hield hem met de andere hand tegen. Bijten dat Jannes deed pfff. Ik ben beten gewend, maar soms heb ik wel eens een keer genoeg wonden!

Omdat ik meestal de probleemvogels twee weken in huis heb en er met Jannes pas heel laat een lichtpuntje was, heb ik de baasjes gevraagd of ik hem een week langer of zo nodig nog langer hier mocht houden, want ik voelde dat het zou gaan lukken. Ze wilden zo ontzettend graag dat het goed zou komen, want wat moesten ze met Jannes als hij zo bleef......

Vanaf de dag dat Jannes op wilde stappen ging het snel, hij stapte keurig op uit de kooi, ik kon hem al vrij snel op voor hem "enge" plaatsen neer zetten, met hem door het huis lopen, samen de was opvouwen (Jannes keek alleen) en ga zo maar door. Het grootste probleem was nu nog het opstappen als hij bovenop de kooi zat! Voor ik in de buurt was nam hij al een snoekduik en kroop ik op mijn buik de hele kamer door om hem te zoeken en hem het vertrouwen te geven dat hij veilig bij mij was en gewoon op kon stappen. Jannes zag dat echt nog niet zitten. Maar ook DAT ging redelijk snel goed! Jannes ging mee naar buiten op mijn hand en vond alles doodeng, beet er daarom lustig op los in mijn hand tijdens de eerste korte wandelingen, fladderde zich bijna af en toe los, zodat ik hem eerst even op de grond moest zetten om hem weer goed op de hand te krijgen, maar het ging steeds beter en beter.

De dag dat Jannes hier kwam had ik hem eerst even gewiekt en de volgende dag gewoon alsof ik gek was onder de douche gezet want hij was nog nooit onder de douche geweest. En ik heb hem om de dag onder de douche gezet, hij gilde alsof hij vermoord werd....maar voor hij weer naar huis mocht zat hij gewoon op de douchestok!

Zo werd Jannes na ruim drie weken weer opgehaald, onzekere baas en bazinnetje mochten hun vogel voor het eerst op laten stappen! Dit was ook voor hen vreemd en moest ik ze even uitleggen hoe dat te doen. Jannes deed het keurig en we zijn zelfs een stukje gaan wandelen met Jannes. Om beurten hebben ze met hun vogel op de hand gelopen en ze waren blij, heel blij! Er was/is nog een lange weg te gaan voor Jannes en zijn baas en bazinnetje, maar met hulp van mij en het vele huiswerk dat ze mee hebben gekregen is het prima gegaan en nog! We hebben nog veel contact gehad omdat ze soms even niet meer wisten hoe te handelen, ze waren erg onzeker en bang het fout te doen. Ik ben super trots op deze leuke, fijne mensen, die de niet de makkelijkste weg namen door de Jannes gewoon weer "weg te doen" maar de moeite namen hem te helpen! Ik neem mijn petje af voor deze mensen en als ik aan Jannes denk zie ik weer die vreselijke angstige oogjes, de oogjes die ik niet kon weerstaan, de oogjes die tegen mij zeiden "Help me!" Daarom ben ik best ook een beetje trots op mezelf en ook SUPER BLIJ voor Jannes. Weer een vogel gered!

Clint Carvalho and His Extreme Parrots - Youtube Performances - America's Got Talent 2012. YouTube-link: http://youtu.be/RUu58JEjZsc (05.54 min.) Zie ook: Extreme Parrots Show Part 1. YouTube-link: http://youtu.be/RTgkT2n7eqo (11.44 min.)

Veel kijkplezier!


En heb je deze al gezien?

http://www.nu.nl/opmerkelijk/2893438/papegaai-zet-politie-verkeerde-been.html


Milo:

Er zijn Eitjes op 1 en 3 Juni 2012 en op 20 Juli word er weer een kuikentje geboren.

Rond de 20 dagen dus bijna 3 weken oud op 4 augustus is het tijd om te ringen .

4 weken. Evie de pop laat haar nestje meer met rust of ze ligt aan een zijkant in de blok om haar kuiken de ruimte te geven .Deze gaat zich meer en meer uitstrekken en bewegen in de blok. Moeder beschermd haar kuiken wel en foto’s maken kan wel maar niet iedere dag . Het is normaal dat de ouders het nestje beschermen en lastig vallen is dan ook niet wat we doen. Ik beperk dat naar 2 x per week. Ik houd daarvoor de woensdagen en zaterdagen aan .We zien opeens in de 4de week groene kleur komen in de veren. Het is een man.

5 weken en dan haal ik normaal de kuikens uit. Ook Milo komt naar binnen . Ik geef scenic weaning. Ik geef ongeveer 10 jumbo pellets per keer en ik geef ze 3 x daags . Milo moet goed wennen aan alles om hem heen De geluiden , omgeving ,de reukjes ,de dieren en de mensen .Dat valt de eerste dagen niet mee ,maar voordeel is hij is jong en dan went dat weer beter dan dat men daar langer mee wacht. Ze zetten zich vaak en kunnen ook aanvallend gedrag laten zien. Ze gooien zich op de rug als ze net uit het nestje zijn . Ook al hebben we ze dan regelmatig met de hand aangeraakt dat is per papegaai of parkiet verschillend maar de meeste papegaaien weet ik uit ervaring is dat vrij normaal. Na een week word dat minder .Ook blijft de edel even wat schuwer,verlegen is misschien een beter woord.

Maar om te laten zien wat ik bedoel zet ik hier bij een link : http://www.youtube.com/watch?v=GHJrtgVQrhw&feature=youtu.be




Jazz en Pino
31-8-2012

Het gaat zeer goed met Pino en Jazz .Ze zitten samen in een kooi en eten samen en slapen samen op de korf en ze spelen samen. Pino gaat Jazz in alles voor. Zodra ik de stofzuiger aan doe willen ze gelijk samen in hun waterbak en dus doe ik maar de spuittruc als ik met de stofzuiger kom Samen hangen ze dan aan de korf en dat is een groot feest. Inmiddels is er een groene man bijgekomen en dat vinden Pino en Jazz wel interessant. Bij de poets beurten mogen ze gedrieën er uit en zo socialiseren ze straks. Nu vind Milo dat nog niet leuk en kan een schreeuw geven als een van beidde te dicht bij komt. Dat gaat er straks wel weer af. Ik ben zeer tevreden met hoe het tussen Pino en Jazz gaat



Ps De snavel van Pino is nog lang, we kijken we nog even aan . We hopen dat deze vanzelf zal af vallen/breken/schaven.
Want Pino probeert het wel zelf . Het is nu bijna zo ver.. Zo niet dan gaan we Pino mee nemen naar Hedwig als we met Milo gaan.

Milo weegt nu 440 Gram , eet 3 x daags zijn pellets. Vandaag visite speciaal voor hem ,maar dat lezen we volgende week.