Maar ik ga eerst vertellen hoe het gekomen is.
Kaya vond mijn planten leuk en lekker, al mijn orchideeën gingen eraan.
Toen ben ik een ander soort plant gaan doen, ook heel leuk maar daar mocht hij niet bij komen, dus wij hebben een rek gemaakt rondom het raam zodat meneer niet meer bij mij planten kan.
In eerste instantie klom hij er nog even leuk overheen, dus ook dat heb ik aangepast door gaas op de bovenkant te tackelen, prachtig alles was opgelost.Kaya vond het ook leuk want hij kon door de bovenraampjes naar buiten kijken, en we hoorden dan ook de leukste geluidjes als hij de duiven in de tuin zag.

Maar toen ontdekte Kaya het lood in de raampjes en wij hadden het niet door.Hij is daar op gaan kluiven en heeft zo lood vergiftiging opgelopen. Gisteren zag ik ineens dat hij aan het lood zat en heb hem meteen in zijn kooi gezet en heb plexiglas voor het raam gemaakt, maar er waren al wat beschadigingen.

Vrijdag 10-08 gooide hij ineens zijn kopje in zijn nek en kreunde een poosje, toen was het weer over. Ik dacht hij heeft buikpijn, dat hebben wij ook wel eens.

Zaterdag was hij in eerste instantie nog vrolijk en blij brabbelde er lekker op los, maar schrok ineens van Chico (gr roodstaart) en viel achter de wasmachine. Daar hebben we hem krijsend achter vandaan gehaald.
Hij heeft toen aanvallen/toevallen gehad en herkende mij niet en beet mij ook 3 maal tot bloedens toe. We hebben hem in de kooi gezet en de kooi dichtgedaan ter observatie.

Later heb ik Thiely de Moor gebeld, zij raadde mij aan meteen de vogelarts te bellen, ze vermoede dat Kaya een loodvergiftiging had. De symptomen lieten dat geloven. Na wat heen en weer gebeld kwam ik bij een vogelarts in Amsterdam, Limburg, die mij vroeg meteen te komen met Kaya.

In eerste instantie zei hij al dat Kaya er slecht aan toe was en dat we er rekening mee moesten houden dat Kaya maar 25% kans op herstel heeft. Dat hij door de pijn epileptische toevallen heeft en op dat moment blind is en niemand herkend en ziet, en dus bang is en bijt.
Kaya is op de foto gegaan en had inderdaad behoorlijk wat lood in zijn maagje.
Hij heeft meteen medicijnen gekregen via een injectie, en een injectie omdat er iets in de eerste injectie zit wat niet lekker is voor zijn nieren. Hij moet aan een infuus en krijgt sondevoeding. Kaya moest in Amsterdam blijven, de dierenarts zei wel dat hij hem mee naar huis zou nemen zodat hij hem in de gaten kon houden. Nu is het hopen en bidden dat mijn kleine mannetje zo sterk is dat hij weer opknapt.

De dierenarts heeft gebeld. De eerste medicijnen lijken aan te slaan, hij had wat meer hoop. Kaya had medicijnen en dwang voeding gekregen en ligt aan een infuus in de couveuse. Maar aankomende nacht wordt een spannende nacht voor Kaya.

 

De volgende morgen krijg ik telefoon Kaya is de nacht goed doorgekomen al is hij wel gedwongen om te eten. Hij zit op stok, dat is een goed teken want dan is hij neurologisch vooruit gegaan. Hij blijft zijn prikjes krijgen en zit aan een infuus.
Ik zou hem evt. maandag mogen bezoeken, maar dat vind ik niet verstandig want hij hangt.

Zondagavond word ik voor 18.00 of na 20.00 uur nog even gebeld hoe het dan met Kaya gaat. Als alles goed blijft gaan, mag Kaya dinsdagmorgen naar huis.
Hij moet echter wel nog een lange tijd medicijnen gebruiken, maar dat maakt me niet uit, als hij maar niet dood gaat.

Maandag mocht ik om 17.00 uur weer bellen Het gaat goed met Kaya, voor de zekerheid willen ze hem nog 1 nachtje onder controle houden.
Dus dinsdagmiddag om 14.30 uur mag ik m'n groene kippie ophalen. Dan krijg ik meteen alle informatie hoe en hoelang ik hem medicijnen moet geven. Vandaag heb ik meteen m'n andere raam ook afgedekt met acryl glas zodat hij niet bij het lood kan.

 

Ik heb ook mijn hele benedenverdieping doorgelopen om te kijken of er schadelijke dingen voor de vogels zijn, want mijn vogels vliegen gewoon door het huis. Boven mijn pc wordt een kastje gemaakt zodat hij aan bepaalde dingen niet meer komen kan, voor de rest staat alles veilig.

Nu hopen we nog lang van Chico en Kaya te genieten.


Kaya is weer thuis. Ik kwam de kliniek binnen en zei kippieeeeeeeeee, toen hoorde je meteen een harde schreeuw . M'n knuffel had me gemist, daarom was het ook goed dat ik niet gisteren op bezoek ben geweest. Ik heb de foto van vanmorgen gezien, hij heeft nog wel wat stukjes lood in zijn buikje zitten. Hij heeft 2 soorten medicijnen mee naar huis gekregen, 1 om het lood te binden en een ander om te laxeren. Over 2 weken moeten we op controle komen, dan zal er een foto worden gemaakt om te kijken of we door moeten gaan met de medicijnen. Ik heb hem bij het thuis komen meteen gewogen en hij was 35 gram afgevallen, da's er zo weer bij. Hij begon wel meteen weer te eten en drinken, en vanavond gaan we vroeg slapen want niet alleen Kaya maar ook wij zijn moe.

Ik houd u op de hoogte hoe het met Kaya gaat .
Dus lieve mensen, wees gewaarschuwd, loodvergiftiging gaat supersnel, voor je het weet hebben ze het te pakken.

© Christa Reijn


Mijn vogels en het plezier dat ik aan hun gezelschap beleef

Deel 2.: Chihuahua’s Vicky & Lisa, Dubbele Geelkop Amazone Beertje, Pyrrhura Kiwi. (Deel 1 was dagboek van een kweker week 25)

Na een burn-out in 2007 en veel narigheid, pesterijen, stress en angst op het werk verloor ik in mei 2009, na een dienstverband van 6 1/2 jaar, mijn baan als auto-schade-correspondent. Wat heb ik van die hele toestand een klap gekregen. Ik was héél erg depressief, angstig, onzeker en eenzaam. Ik durfde nauwelijks meer iemand te vertrouwen en raakte in een sociaal isolement. Alhoewel het inmiddels wel beter met mij gaat, ben ik nog steeds thuis. Ik zit nu in de WIA.

Met name in 2009 sloeg de eenzaamheid in alle hevigheid toe en dat jaar heb ik veel huisdieren gekocht.

Op 16 september 2002 was mijn zwarte dwergpoedeltje Sandy, exact 16 jaar en 3 maanden oud, overleden. Ik had haar al vanaf dat zij 8 weken was en miste haar nog steeds erg. Ik wilde eigenlijk zo graag weer een klein hondje hebben. Op 13 februari 2009 kocht ik de langharige Chihuahua-pup Lisa met haar toen 17 maanden oude moeder Vicky. Ik kwam voor een pup bij die mensen kijken. Alleen de oudste pup boden ze te koop aan. De middelste pup was al verkocht en de jongste pup (een héél kleintje) hielden ze zelf. Maar ze vertelden toen opeens ook dat ze de moeder wilden verkopen. Toen bleek ook nog eens dat Vicky met 12 maanden al was gedekt en met 14 maanden haar 3 pups had gekregen. Een teefje mag pas vanaf 2 jaar worden gedekt, dus 12 maanden is werkelijk absurd. Ik besloot daarom ook Vicky te kopen. Dan was ze van dat “gefok” af en waren zij en Lisa fijn voor altijd samen. Dat is een goede beslissing geweest. Die twee lieve schatten zijn nog altijd dol op elkaar en spelen en stoeien er samen vaak op los. Ze zijn ook dol op mij en ik op hen.

26-2-2009: Beertje in haar kooi op haar 2e dag bij mij..

Op 25 februari 2009 kwam ik bij toeval met een ouder echtpaar uit Utrecht in contact dat helemaal omhoog zat. Mevrouw had borstkanker en meneer was net met pensioen en ze wilden graag zo lang het nog kon veel uitstapjes maken en weekenden weg. Maar omdat ze een papegaai hadden, was dat niet mogelijk, dus zochten ze met spoed een goed thuis voor haar. Het bleek om de Dubbele Geelkop Amazone papegaai Beertje te gaan die bij hen in een veel te kleine kooi op een slaapkamer stond. Wat een prachtig dier! Ik had meteen medelijden met haar en besloot haar over te nemen. Ik moest er overigens nog best een flink bedrag voor betalen, maar ja. Op dat moment kon mij geld eigenlijk niet zo veel interesseren. Ik wilde Beertje gewoon een fijn thuis geven met veel meer aandacht en ook die mensen helpen. Inmiddels weet ik dat Beertje veel ouder is dan dat ik destijds dacht. Ik dacht dat ze zo’n 20 jaar was, maar ze is al een dame op leeftijd, nl. zo’n 35 á 37 jaar. Beertje praat wel, maar ze zegt alleen een paar vaste dingen. Ze zegt o.a.: “Effe lachen” en gaat daarna lachen, “Heb je lekker geslapen?”, “Is Carla naar kantoor?”, “Dag Carla”, “Opa”, Pa”, “Koppiekrauw” en zodra ik ga zingen (en soms ook als er op de TV wordt gezongen) dan zegt ze héél kwaad: “Houdt je gore gore kop”. Ik vrees dat dat in haar verleden héél vaak tegen haar is gezegd.

In de volgende korte video hoor je dat Beertje dat tegen mij zegt als ik “Papegaaitje leef je nog? “ zing: SONY, 2011-08-07, Filmpje 01) Mijn Amazone-papegaai Beertje zegt: "Houdt je gore kop" als ik zing. http://youtu.be/YWeK6tM0qjk (00.26 min.)

Verder zingt Beertje graag: “Lalalalala”. Als je haar vraagt te gaan zingen doet ze dat maar wat graag en dan is ze zo enthousiast dat ze haar staartveren spreidt en zich héél lang maakt. Overigens, Carla is de eerste eigenaresse van Beertje geweest die haar als jonge vogel heeft gekocht en een paar jaar heeft gehad. Vandaar dus dat Beertje haar naam nog steeds zegt.

Beertje en ik hadden al vrij snel een hechte band opgebouwd met elkaar. Als ik tegen haar praat, reageert ze vaak met “euhh?”. Ze kan een vreselijke knorrepot zijn en bijten, maar het grappige is dan dat ze dat zooooo zacht doet dat ik er totaal niets van voel.

Ze heeft een bloedhekel aan de telefoon. Zodra ik telefoon heb schreeuwt ze en maakt ze hele harde nare doordringende telefoon-geluiden, waardoor een telefoongesprek voeren eigenlijk onmogelijk is. Als ze de kans krijgt tijdens een telefoongesprek, dan bijt ze wel flink hard in de telefoon of in de hand waarmee die wordt vastgehouden. Alleen in die situatie bijt ze wel aardig hard.

Beertje vind het ook heerlijk om kopiekrauw-tjes van mij te krijgen. Ze gedraagt haarzelf ook geregeld broeds, dus dan is het tijd om haar even te negeren. Dan is dat broedse gedrag, met de bijbehorende nare kreun-geluiden, zo weer voorbij.



18-5-2009: Vicky (bruin) & haar dochter Lisa (Blue-merle)           18-1-2011: Close-up van Beertje.                        24-5-2012: Beertje op mijn hand in de achtertuin.

Op 1 juli 2009 kocht ik op de vogelmarkt in Barneveld, naast een paar valkparkietjes, een niet tam groenwangparkiet-popje (Pyrrhura Molinae, Cinamon mutatie) en haar heb ik Kiwi genoemd. Vanaf dag één zijn mijn mannelijke Jendaya-parkiet Jopie & Kiwi dol op elkaar en ze slapen iedere nacht dicht tegen elkaar aangekropen. Ook verzorgen ze elkaars veren regelmatig en daar genieten ze dan volop van. Kiwi is wel een fel popje want ze is absoluut de baas over de grotere Jopie. Ze jaagt hem regelmatig door de kooi achterna en dan schreeuwt Jopie moord en brand en ze pakt lekkernijen van hem af of Jopie laat die van schrik vallen als ze naar hem toe komt. Ik moet, om dit te voorkomen, dus altijd eerst Kiwi wat lekkers geven en daarna pas Jopie. Kiwi kan echt uit het niets opeens héél gemeen uitvallen naar Jopie toe. Kijk maar eens naar deze video:

(SONY, 2012-06-04, Filmpje 13) Mijn Pyrrhura Kiwi (pop) jaagt mijn Jendayaparkiet Jopie weg. http://youtu.be/oCFNRBQMwq0 (02.01 min.). Kiwi is niet handtam. Ik vind haar, met haar veel bescheidener kleuren, toch ook héél erg mooi. Op haar wangetjes lijkt ze een soort van parelmoer-gloed te hebben. Dus haar fotograferen is ook een genot voor mij.


(vlnr) 9-3-2012: Pyrrhura Kiwi & Jendaya-parkiet Jopie. 9-3-2012: Kiwi & Jopie 24-5-2012: Kiwi. 24-5-2012: Kiwi vliegt door mijn woonkamer.

Wordt vervolgd. Rita Wien.
(COPYRIGHT tekst, foto’s en video’s: Rita Wien).


Verrijking kan een noodlottig ongeluk veroorzaken

Ik ben altijd open en eerlijk en ik vind dat ik naast het verhaal te vertellen , u dit ook moet laten zien.
Dus wil ik u waarschuwen voor de komende foto’s van Neon..

Maar ja het hoort bij een leven van de dieren. En het geeft altijd meer plezier ,dan verdriet. Het is voor hun welzijn. Een ongeluk zit in een klein hoekje . Je kan het niet (altijd) voorkomen. Maar bij ons viel het toch even tegen dat juist speelgoed een einde maakte aan Neon. Het verhaal,

Je gaat voeren, het is laat. Nog eenmaal kijk je door je volières ,alles is goed. De kleintjes even voeren ,ze piepen en je bent trots en het geeft je een goed gevoel. En dan tegen 21.00 uur gaat het licht uit, de vogels hebben net lekker wat extra noot en ei voer gehad. Ze spelen wat na en gaan langzaam op stok . Tijd om te slapen. De nacht komt er aan en morgen vroeg is het weer etenstijd. Dan komt je de volgende morgen binnen en tref je een van je vogels aan , hangend in een touwring .

VRESELIJK!! ( waarschuwing foto’s )



Je bent te laat en je bent op slag ziek . Neon is niet meer. Hij heeft zich met zijn poot vast gedraaid in het touw van het speelgoed. Dat is hem fataal geworden. Een noodlottig ongeluk. Neon is 10 jaar geworden.

Wat kan je er aan doen? Naast het touw in de gaten houden. Oud touw of kapot touw kan fataal zijn. Dat verwijder je op tijd. Maar aan zoveel speelgoed hangen die touw flossen. En ze geven jaren geen problemen, en dan gebeurt er dit.

Het overkomt je en achteraf kan je zeggen “ had ik maar “.

Goed wij weten dat het toch iedere keer weer kan gebeuren. Een ongeluk is en blijft een ongeluk en overkomt iedereen. Ik kan maar een ding doen waarschuwen. In huis heb je eerder kans dat je dit ziet of hoort, maar in de nacht ben je vrijwel altijd te laat! En in de kweek is dat nog moeilijker te zien en horen. Daarnaast verwacht je dit niet en overkomt je dit drama en dan ben je er kapot van.

En dan is het even niet meer leuk om kweker te zijn. Ongelukken en ziektes het hoort erbij, maar het is zuur als je juist door verrijking een vogel verliest.!

Neon we zullen je nooit vergeten!




Ik wil de mail positief eindigen dus vertel ik dit nieuws tot slot..

Pino en Jazz

Eindelijk is Jazz van mijn. Ik moet zeggen van gezin, maar als ik eerlijk ben zijn er nu maar twee mensen, die gek zijn met deze vogels in huis, Dat zijn Naomi en ik zelf. De rest ziet het allemaal wel gebeuren. We hebben zo een regel gemaakt toen we de kweek begonnen , als er dan een kuiken niet verkocht werd of afgemeld werd .Dan keken we na 13 weken pas of hij of zij de kweek in ging of in huis. Jazz was van af eerste seconde mijn favoriet en dus hoopte ik dat ze mocht blijven. Ik heb haar langzaam met Pino laten spelen ,eten en vliegen en dus langzaam wende Pino ook aan haar. Ik heb een tussen schot in de grote kooi en daaronder is de kooi iets open. Dat kan ik afsluiten en open laten.

Pino voerde jazz al enige tijd door de tralies heen Als ik dan het schot open zette, kon hij eronder door kruipen Hij ging dan op visite Zeker als er lekker eten was . ja Jazz eet zeer veel variatie zacht voer en Pino had ik op een dieet gezet Dus pino trok zijn eigen plan.

Bij het schoon maken laat ik alle vogels los die er op dat moment zijn en dan spelen ze samen. Ik had al snel gezien dat Pino een “ oogje “op Jazz had. . Ik was al met de voorbereidingen gestart. Een naam afgeleid van Jasmine ,die ik erg mooi vind, had ik haar gegeven Jazz.. En liefkozend Jessie , ze luistert naar beidde namen.

Zondag 12 Augustus waren de weken voor bij en Jazz blijft. Maandag meteen samen laten spelen en de kooien verkennen, en daarvan foto’s gemaakt . Vanaf woensdag 15 Augustus gaan ze in een deel van de kooi en breid ik het samen zijn uit ,onder toezicht natuurlijk. Bij samen zetten moet ik de gewichten weten van beidde, dus op de weegschaal. Jazz is nog niet geheel zelfstandig. Dus dat ook even genoteerd.

Pino en Jazz zullen dus vanaf nu vaker in dagboek voor komen



Pino laatste gewicht was laatste check up 655 ,Vandaag 17-8-2012 weegt hij 649 gram. Hij woog : 725 gram. Het gaat goed met zijn dieet.

Jazz is zo goed als zelfstandig en weegt nu 390 gram. En …………….Achter is het kuikentje groen ….

Er is dus een mannetje geboren ,en zijn baasje Angelique is dol gelukkig..



Laatste nieuws NOP. VELDHOVEN - De kogel is door de kerk. Het N.O.P. oftewel het papegaaienpark Veldhoven blijft gewoon behouden voor Veldhoven.

Interim directeur Frank Meijer is blij dat het levenswerk van Tonny van Meegen blijft voortbestaan.
“Voor Tonny telde alleen het welzijn van de papegaaien. Hij dacht dat de fusie met een groter concern ten goede zouden komen aan het welzijn van de dieren. Helaas is, na het ondertekenen van de intentieverklaring, niets ondernomen om het park en de dieren te onderhouden. Nu zitten we met de gebakken peren omdat de ‘geldschieter’ ons in grote schulden heeft achtergelaten”.
De schulden van het papegaaienpark zijn door die vermeende overname schrikbarend toegenomen.
“Alles wat we als reserve hadden opgebouwd is er doorheen gegaan”, gaat Meijer verder. “Zelfs privévermogen”.
Het is triest om te zien hoe het park er op dit moment bij ligt. Veel vrijwilligers haakten af toen er sprake was van een fusie. Dat vertaalt zich nu in een enorme hoeveelheid achterstallig onderhoud.

Toonbaar maken
“Veel Veldhovenaren waren met stomheid geslagen dat we zouden gaan verhuizen. ‘Het papegaaienpark hoort in Veldhoven‘ was wat we vaak te horen kregen. Daarom roep ik nu die Veldhovenaren op om ons een paar uur te komen helpen om het park weer toonbaar te maken voor het publiek”.
Het papegaaienpark vraagt vrijwilligers die een weekendje willen helpen met snoeien en schoffelen om de verwaarloosde toeristische attractie mee op te knappen.
“Een paar uurtjes werk op zaterdag of zondag. De rest van de dag mag gratis op het park doorgebracht worden”. Door geldgebrek kunnen ook de vrijwilligers die het park trouw zijn gebleven, het onderhoud niet plegen zoals het hoort.
“Een voorbeeld: de grasmaaier is kapot, maar we hebben geen geld om hem te laten repareren. Daardoor liggen de grasvelden er nu troosteloos verwaarloosd bij”.

Onderhoud
Frank Meijer hoopt dat de Veldhovenaren in grote getale aanwezig zijn om mee onderhoud te plegen op het park.
“Laat blijken dat je betrokken bent bij het papegaaienpark en kom helpen op deze opknapdagen. Voor het behoud van ons mooie park. Dat de dieren er weer mooi verzorgt kunnen wonen”.
Wie zich aan wil melden om een weekend te komen helpen kan contact opnemen met het papegaaienpark Wintelresedijk 51, 5507 PP Veldhoven, Tel.: 040-2052772

http://www.deweekkrant.nl/artikel/2012/augustus/07/als_het_park_er_keurig_bij_ligt_trekt_dat_meer_be



EN………………..Nieuwe DVD van ALEX: http://www.lifewithalexmovie.com/


Fijn Weekend,

Vriendelijke Groetjes
Ed en Thiely de Moor.
Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.
www.akala.nl


Alles over goede voeding www.birdfood.nl
PDD Research Fonds www.pddfonds.com
Bird- Symposium www.birdsymposium.nl

Blog Akala – Bird-Symposium

http://akalaonthemove.blogspot.com/

http://birdsymposium.blogspot.com/



Foto en tekst @ Fam de Moor
Gebruikt u foto's, film en/of teksten : Vraag dan eerst toestemming.

Foto’s en tekst van andere worden met toestemming gebruikt in ons dagboek,

en in dagboek-archief opgeslagen voor hergebruik.

Onze dank hier voor