We beginnen vandaag met het verhaal van Pepper. Omdat er veel nieuwe mensen mee lezen maken we een korte terugblik. En gaan verder tot aan de dag van vandaag.
Om even terug te gaan in de tijd hoe het allemaal begon. Pepper is bij ons gekomen toen hij 12 weken oud was. En in het begin ging alles goed tot Pepper begon te vliegen. Er was afgesproken dat door de eigenaar van de dierenwinkel, de eerste keer de vleugels zouden worden gekortwiekt.

Door hem zelf zodat wij ook konden zien hoe het gedaan moest worden, indien we dat zelf wilde gaan doen in de toekomst.

En daar is alle ellende begonnen na 2 weken zagen we dat Pepper iedere keer bloed aan zijn lijf had en dat hij aan zijn veren begon te plukken. Tot op een dag hij er zo erg uit zag dat we besloten om naar de dierenarts te gaan. Deze zei dat het gewoon een stressvogel was en we kregen wat druppeltjes mee.

De volgende dag zat hij stil en in elkaar gedoken op zijn stok en namen we contact op met Thiely, zij kwam kijken en schrok van zijn toestand, op haar advies namen we contact op met Hedwig v.d Horst. We konden na de situatie uitgelegd te hebben, meteen bij haar terecht. En maar goed ook want anders had Pepper niet meer geleefd.

Ze heeft hem gelijk daar gehouden en hem gelukkig er weer bovenop gekregen, door dat Pepper te vlug en te kort was gewiekt waren de uiteinde van zijn pennen in zijn vel gaan steken en werden wondjes veroorzaakt en door de pijn ging Pepper ook daardoor aan zijn veren plukken. Wat nog meer wondjes veroorzaakte aan zijn vleugels.

Na een tijdje toen het genezen was kwamen er nieuwe veren door en leek het erop dat alles goed kwam. Maar helaas Pepper ging weer plukken aan zijn vleugels. We zagen toen wel dat de veren raar door kwamen ze leken gedraaid eruit te komen. Waardoor de veren naar buiten gingen staan en daar had hij weer last van. Toen maar een nek kraag om gedaan. Maar door allerlei bewegingen kon hij er toch bij. Dan maar met een plastic kraag er omheen, maar ook hier was hij zo lenig om er toch weer bij te kunnen komen. Zelf met behulp van de oude kraag een nieuwe gemaakt van de deksel van een frituuremmer deze was steviger en stugger zodat deze niet meegaf met zijn bewegingen.

Na een tijdje weer de kap af gedaan. Pepper zat weer prachtig in zijn veren tot hij de rui in ging. En de ellende weer begon, we waren radeloos. Het was zielig om hem zo te zien lijden en we hebben van alles geprobeerd: medicijnen, kragen, speelgoed en noem maar op.

Pepper verviel steeds in zijn oude gewoontes hij bleef plukken! Ondertussen al eens met Thiely erover gehad om er een 2e grijze roodstaart erbij te nemen, misschien dat dit een oplossing kon zijn. En op een dag kreeg ik een mailtje van Thiely dat er iemand was die zijn grijsje met veel pijn en verdriet weg wou doen i.v.m tijdgebrek. We hebben meteen contact opgenomen met de eigenaar en ook afgesproken dat we het graag wilde proberen zowel voor Pepper als voor Dokus. Het klikte vanaf de eerste dag. Ze hebben niet gevochten, maar elkaar natuurlijk wel even afgetast. Maar op een lieve manier en ieder had zijn eigen plekje in de kooi en het bleef goed gaan.

Pepper had geen tijd meer om te plukken want die moest Dokus in de gaten houden, dus we waren zeer optimistisch en Pepper nam ook gewoontes van Dokus over b.v het poetsen en verzorgen van de veren.

Toch bleven er de problemen met de groei van de veren, die bleven er maar raar terug komen en gedraaid en niet glad langs zijn lijf maar staken er echt naar de zijkant uit.

Daar had hij weer last van en zeker als ze er helemaal uit waren. Hij stootte deze regelmatig bij het klimmen tegen de tralies. En vaak liep dit uit op afbreken of beschadigen van die pennen. Pepper werd ook steeds agressiever naar ons toe en wilde niet meer op de hand of uit de kooi. Je zag dat hij niet lekker in zijn vel zat en er ook veel last van had. Met het doorkomen en het verliezen van de bewuste pennen had hij pijn. Dus toch maar weer met Hedwig contact opgenomen en ook zij zag wel dat hij er erg veel last van had.

Een optie was om 2 jaar een kraag om te doen en de bewuste pennen er weer uit te trekken. Dit wilde we Pepper niet meer aan doen en ook omdat ze niet kon garanderen dat het dan wel goed zou komen. Zelf hadden we erover na gedacht om als er niets meer zou zijn om hem te helpen dit gedeelte van zijn vleugel te laten amputeren zodat het gebied wat steeds die ellende veroorzaakte werd weg genomen.

Hedwig had nog een andere optie namelijk om de veer follikels operatief te verwijderen dan zouden er ook geen nieuwe veren meer doorkomen. Alleen was er wel een risico dat de naast gelegen veer follikels werden beschadigd. En ook wilde ze nog eens met een Dermatoloog uit de dierenkliniek van Utrecht contact opnemen, want bij kleinere parkieten werden wel eens de veer follikels dicht gebrand. Ze wilde wel eens weten of dit ook een mogelijkheid was om dit bij een papegaai te doen.

We hebben toen besloten om dit inderdaad eens na te laten vragen en ondertussen had ze weer de vervelende pennen getrokken om verdere irritatie te voorkomen. Na 2 weken werden we gebeld dat dit nog niet eerder was gedaan en dan moesten we eerst naar de vogelafdeling gaan om daar Pepper eerst te laten bekijken. Pas dan konden we met toestemming van hun, doorgestuurd worden naar de dermatoloog. En dan was nog de vraag of hij het wel wilde en kon doen.

Omdat Pepper nog stressgevoelig was hebben we besloten om dit niet te doen want dan was het weer enkele keren naar Utrecht. En dan was het nog maar met de vraag of ze hem konden helpen. Daarom besloten we om met Hedwig verder te gaan en het operatief te laten weg halen. We hebben zoveel vertrouwen in haar dat voor ons dat het beste gevoel gaf om Pepper te helpen. We zouden ongeveer na 6 weken als de nieuwe veren waren doorgekomen bellen om een afspraak te maken.

Op een goede dag was ik met iemand in gesprek over haar hond en zij was niet tevreden over een dierenarts waar zij kwam. Met onze hond hadden we ook problemen gehad met die dierenarts en we adviseerde haar om eens naar degene te gaan. Ik liet haar de site zien en zag tegelijk dat hij ook een specialisatie had in dermatologie. Dus ik nam telefonisch contact met hem op en legde hem de zaak uit van Pepper. Hij had wel eens papegaaien behandeld maar deze kwamen weinig in zijn praktijk voor. Hedwig was hem wel bekend vanuit zijn studietijd.

Met hem afgesproken dat ik Hedwig zou bellen en dat zij dan contact met hem zou opnemen. Zo zou ze hem op een eigen manier kunnen vertellen wat het idee achter een operatie zou zijn. Ze kon precies vertellen wat ze precies bedoelde met de behandeling van Pepper. Het idee de veer follikels dicht te branden en welke apparatuur daar voor nodig was.

Na 1 week werd ik gebeld door Hedwig en die zei dat ik dus bij hem met een gerust hart onze Pepper kon laten behandelen. En dat hij het wel wilde doen ook al had hij dit nog nooit eerder bij een papegaai gedaan. Zoals ik al eerder zei hij had onze hond ook zeer goed behandeld en ook in hem hadden we een goed vertrouwen, dus met bibberende knieën daar naar toe.

Pepper werd onder narcose gebracht en er werden in totaal 5 pennen verwijderd die afwijkend waren en dicht gebrand. Pepper was een beetje sloom toen we hem mee terug namen, maar na een uurtje zat hij al weer fluitend en kletsend op zijn stok en nergens geen last van.

We zagen hem met de dag gelukkiger worden. Je zult wel denken hoe kun je dat nu aan een vogel zien? Na jaren die ellende te hebben meegemaakt zie je en merk je aan allerlei kleine dingen dat deze vogel fijner in zijn vel zit. En geen last meer had van die vervelende pennen.

Na 4 weken moesten we op controle komen. Er kwamen geen nieuwe pennen meer door en alles zag er netjes en gezond uit. Ook de dierenarts was zeer tevreden. Hij zag hier nieuwe kansen voor vogels die hier ook last van hebben en waar andere methodes geen resultaat geven. Inmiddels zijn we 8 weken verder en Pepper laat zijn veren dek met rust. En komt weer netjes terug in de veren, uitgezonderd op dat stukje vleugel dan, maar hij begint er weer uit te zien als een echte grijze roodstaart. En met trots zegt hij ook iedere keer ’Wauw peppertje mooi meisje he’.

Ik hoop dat dit ook in de toekomst zo zal blijven, maar ik wilde toch deze ingreep met jullie delen. Sommige zullen er misschien niet mee eens zijn. Maar dat kan me eigenlijk niet zoveel schelen. Voor ons was het dat we wilden dat Pepper goed in zijn vel zat en een gelukkig en pijnloos leven kon leiden.

We hebben allerlei methodes toegepast en die hadden tot nu toe niet geholpen. En misschien zijn er mensen bij die met dit zelfde probleem zitten. En ook vinden dat hun vogel geholpen moet worden. En dat dit misschien dan voor hun ook een mogelijkheid kan zijn om hem te helpen.

Mochten er mensen zijn die er nog vragen of opmerkingen over hebben dan ben ik altijd bereid om hun verdere informatie te geven.

Groetjes Marga Joosten en een gelukkige Pepper.

Marga mag ik je bedanken voor je verslag, ik weet zeker dat er mensen zijn die ten einde raad zijn. En door jouw verhaal weer een opening zien tot herstel …
We zullen ook de versie van Hermine t.z.t. hier plaatsen haar training en zoektocht naar oplossingen.. Thiely..

Video tip:
55 minuten durende Engelstalige lezing van Lisa Bono over Grijze Roodstaarten Growing Up Grey with Lisa Bono.
YouTube-link: http://youtu.be/tf0C_ld6K88 (55.00 min.)



Twee weken terug was er de vakantie vraag:

Ik kreeg leuke reacties van mensen die de zon hebben opgezocht
Naast wat gegevens voor de wet hier dus enkele leuke vakanties beschreven.
Doe er uw voordeel mee..

De wet is weer aangepast voor het meenemen van vogels binnen de EU. (Voor buiten de EU weet ik het niet!)
Dat heeft de VWA en nog een instantie mij verteld. Ook heb ik hier een bewijs van gekregen die ik als bijlage heb meegestuurd Zie bijlage.

Zie vooral punt 5! Je hoeft alleen een gezondheidsverklaring te hebben van je VA en het is raadzaam dat je kan aantonen (doormiddel van chip of voetring) dat jij de eigenaar bent van deze kromsnavel). Ik heb een document bijgevoegd. (Voorheen moest de VWA vlak voor vertrek bij je thuis komen om de vogels te keuren.) Ik hoop dat ik wat mensen blij kan maken met deze info, wij zijn nu in buitenland op vakantie.

Lekker naar de zon.
Het is hier erg warm, we zitten weer in een hittegolf. Tot 30 -31 graden gaat het wel met de vogels, maar zodra het warmer wordt dan zie je ze toch met de vleugels wat verder van hun lichaam zitten en soms zelfs hijgen. We zetten onze vogel op het achterbalkon, lekker uit de zon zo mee en dan is er een warm windje, geen tocht! We zetten liever geen airco aan, want het is erg droge lucht. Als ze buiten zitten genieten ze ook van de bomen hier op het camping veld. Lekkere fruit bomen waar ze naast eten ook van de schaduw genieten. Lekker dagelijks in de douche, en dat droogt snel hier in dat zonnige klimaat. Ook de reis is goed gegaan. Wat voor mij goed was is voor onze vogel ook goed. De auto had een constante temperatuur en belangrijk is op tijd even stoppen en eten drinken en rusten.

2de reactie was voor een vakantie naar Frankrijk: Als u vanaf Nederland naar Frankrijk gaat is er geen regel voor uw vogel. U kunt uw vogel gewoon als een huisdier mee op vakantie nemen. Ambassade de France www.ambafrance-nl.org

Vakantie !!

Naar aanleiding van papegaai mee op vakantie.

Ons senegal papegaaitje Balou van twee jaar oud gaat regelmatig mee voor een weekje in hotels. We zijn net terug van een weekje Duitsland. Van jongs af aan heb ik Balou meegenomen en hij kent totaal geen angst of stress, zolang wij in zicht zijn is alles goed. Ook in de auto is totaal geen probleem. Ik heb een geweldige rugtas voor papegaaien en daar zit hij ook zoet bovenop te spelen. Ik heb geen paspoort voor vogels, maar neem altijd zijn geboortebewijs mee, waar de kweker opstaat en zijn ringnummer. Maar we zijn nog nooit gecontroleerd, zowel niet aan de Belgische grens als aan de Duitse grens.

Foto: lang weekend in Tulipp Inn hotel in Leiderdorp. Zoals je kunt zien is hij totaal relaxt ook op de hotelkamer en zit hij zich heerlijk te poetsen. Zo gaat Balou bij mooi weer ook heerlijk op de fiets mee naar het strand en zit dan op zijn rugzak heerlijk onder de parasol te genieten. Wij wonen in Den Helder en hebben nog heerlijk de ruimte op het strand. Wat het vogelpaspoort betreft hier in Den Helder is het niet verkrijgbaar en ik heb begrepen ook niet officieel. (Noot dagboek een paspoort kan je via je dierenarts krijgen) We zullen nog veel met ons vogeltje op pad gaan, al is het wel zaak dat je hotels uitzoekt waar huisdieren welkom zijn. Met vriendelijk groet, Leotine ..

Hoi Thiely,

Ik las dat je verhalen wilt van papegaaien die mee op vakantie gaan.
Wij nemen Jack nu al 5 jaar mee op vakantie.

Zoek Jack…..

Jack is nu 11 jaar. In de eerste jaren paste mijn schoonouders op hem toen wij op vakantie gingen en kregen daar een hele handleiding en instructies bij.
5 jaar geleden kochten we een caravan en gingen mijn schoonouders tegelijk met ons op vakantie.
Tja, wat dan. We hebben een transportkooi gekocht die in de auto past.
Op de kooi heb ik de mogelijkheid gemaakt om er een klimboompje op te bevestigen die gemaakt is van wilgentakken.
Jack zit op de klim boom als wij bij de caravan zijn. Als wij er niet zijn staat hij in de caravan of onder de luifel.
Hij is al in Nederland, Frankrijk, Spanje en meerdere keren in Italië geweest. Bij hogere temperaturen kan hij een ventilator waarderen.
Nu hebben we airco in de caravan dus is temperatuur helemaal geen probleem meer. Verder gewoon zorgen dat hij in de schaduw staat.
Regelmatig douchen is een lekkere afkoeling voor hem.

Na een uitprobeer vakantie in Limburg merkte we dat Jack het geweldig vond. Heel de dag buiten. Veel aandacht van alle kinderen.
Wat we ieder jaar merken is dat een papegaai een enorme aantrekkingskracht heeft op alle mensen op de camping.
Sommige mensen komen iedere avond even langs lopen om Jack te zien. Veel maken een praatje. Sommige maken foto’s. Veel mensen die voorbij lopen groeten Jack, zelfs met zijn naam, terwijl we die mensen niet eens kennen. Als alle mensen een eurotje zouden betalen, hadden we een gratis vakantie.
Je moet dus wel een beetje tegen de aanloop kunnen.

Het eerste jaar dat we hem mee naar buitenland namen hebben we een Dierenpaspoort voor hem aangevraagd.
Concreet is hiervoor een bezoek aan de dierenarts nodig. Dit was de eerste keer dat Jack naar een dierenarts ging.
Officieel zou dit ieder jaar moeten, maar ik vind het wel best zo.
Bij alle grensovergangen die we gehad hebben zijn we nog nooit aangehouden.
Toch verwacht ik geen enkel probleem mocht dit een keer gebeuren.
We hebben ook een eigendom papier bij. Maar die had zo nagemaakt kunnen zijn. Dus hoeveel waarde daar aan gehecht wordt.....
Groetjes van Pascal en Jack..

Dank je wel voor jullie medewerking te schrijven over je eigen ervaringen voor ons dagboek.

Heeft ook u een interessant verhaal laat het ons weten.
We delen uw verhalen puur om kennis te delen er van te leren en voor onze vogels een beter leven te cremeren.
In ieder die onze passie deelt, leeft een geboren schrijver.
Vertel en deel uw passie met ons.
Maak deel uit het verbeteren van het leven van onze dieren in huis of in de kweek.


Waar zijn we gebleven met Jazz en Pino.

10 weken.
Ze krijgt na het weekend om de dag 2 x daags een voeding Ze klimt op de box en op de stok en dat maakt de pootjes sterk .Er zijn diverse maten stokken aanwezig. Ze krijgt een beter evenwicht dus het zijn echte clowns op dit moment . Zo zitten ze op de stok en zo liggen ze weer op de bodem. Ook geef ik lekker wat vers fruit en groente en noot.

11 weken
Ja hoor zelf klimmen in de kooi, steeds hoger. Het is genieten, het opgroeien in de grote kooi via de boxen is een groot succes. Jazz eet steeds beter ne har favoriet is wel de zachte warmte groente en Hawaii en Mexico mix van Versele laga gemengd met de birdfood welllness mix. Daarnaast is de trostgierts favoriet en dan pas de drogen zaden en pellets. Ze eet steeds meer zelf en we gaan nu over op 1 x daags weaning. Ze zal gaan afvallen en weegt nu 390 gram. Ze zal hoger en gevaarlijker gaan klimmen en vliegen. Dat kost ook energie en dus daarom vallen vogels terug in gewicht. Dat gebeurt in de natuur ook .Het verlaten van een nest kost ook energie om te klimmen en dan komen de nestelingen ook strak in gewicht uit de nesten Daarna bouwen ze dat op omdat ze meer en meer eten proeven en leren. Het gezamenlijk opgroeien heeft veel voordelen voor de vogels. Onze Pino is wel erg dol op Jazz en hij zit dagelijks langst de plaat die de kooien van elkaar scheid. Bij eten geven en schoonmaken zitten ze samen op de speelstandaard en vanaf nu mogen ze samen in een kooi. Zit er dik in dat dit maatjes gaan worden..

12 weken
Ze doet het goed op een voeding en vraagt minder om een tweede dus het altijd schooien(lees schreeuwen) om voer neemt af. Voor kwekers die hand op fok doen is dit een belangrijke fase. Geef nooit toe en houd je aan je schema en zo leer je de vogel dat schooien geen effect heeft, en je leert het nest schreeuwen af.

We geven nu steeds minder handweaning zodat we naar zelfstandigheid over gaan. Ik geef meer warm zacht voer en een bakje dat met hard voer. Dus twee bakjes voer een water waar ze geen gebruik van maken zolang ze Weening gebruiken daarin zit vocht Ook bij het geven van vers fruit zullen edel papegaaien niet veel drinken Vocht zit in de vrucht en net als in de natuur halen ze daar voldoende vocht uit. Ben dus ook zelf niet bang als uw vogel minder drinkt dan geeft u voldoen fruit drinkt de vogel veel! Dan eet hij vaak zijn fruit niet voldoende.. Wat eten ze nu: Ik geef nu veel variatie in voer dan 1 x daags de weaning Dat eet ze minimaal, gewoon wat ze lust ik geef naar behoefte .Dat kan variëren van 2 tot 5 % van gewicht. De rest haalt ze uit de bakjes dier er staan. Die vullen dat aan tot de juiste behoefte en het gewicht is mijn controle. De laatste week hier hebben alles vogels altijd echt alles gegeten. Dan rond week 13 kunnen ze naar huis .

Pino is stabiel, valt ondanks mijn hulp en minder voeding niet meer af . Ik ga gewoon nog even door. Anders moeten we inderdaad toegeven dat hij een grote edel is . Hij heeft op dit moment een zeer lange snavel. We hopen dat hij zelf zijn snavel gaat slijpen ,anders moeten we hem helpen. We kijken het nog even af . Hij eet en drinkt goed ..

Susie heeft een nieuw baasje gevonden.. Steeds weer proberen we vogels te herplaatsen en gelukkig is dit tot op heden altijd gelukt. Dank u wel :

Volgende week Een noodlottig ongeluk in de kweek

Fijn Weekend,

Vriendelijke Groetjes 
Ed en Thiely de Moor.
Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. 
www.akala.nl


Alles over goede voeding: www.birdfood.nl
PDD Research Fonds www.pddfonds.com
Bird- Symposium www.birdsymposium.nl
Blog Akala – Bird-Symposium
http://akalaonthemove.blogspot.com/
http://birdsymposium.blogspot.com/

Foto en tekst  @ Fam de Moor
Foto’s en tekst van andere worden met toestemming gebruikt  in ons dagboek, en in dagboek-archief opgeslagen voor hergebruik.

Onze dank hier voor