“Peter aan het woord”
In mijn laatste aflevering was ik opgewekt begonnen aan Oost-Afrika met zijn onovertroffen safari’s en nu ben ik al weer afgeleid door een heel ander land en continent. Ik ben namelijk net een paar weken terug van een heel relaxte vakantie in GOA (INDIA), waar de Portugezen vier en een halve eeuw hebben gezeten. In 1961 droegen zij de macht over aan de jonge republiek India, 14 jaar na de onafhankelijkheid op de Britten.

Goa is nu de kleinste deelstaat van India, in oppervlakte vergelijkbaar met onze provincie Zuid-Holland en met 1,3 miljoen inwoners een mini-provincietje van het immens grote India met zijn bevolking van 1,1 miljard. Nog even ter vergelijking (ik heb het al eens eerder verteld): het nog veel grotere China heeft een bevolking van 1,3 miljard. Goa heeft zich ontwikkeld tot een echt toeristenland met fraaie stranden en alle soorten hotels tot en met de meest luxueuze, een buitengewoon vriendelijke bevolking, deels van Portugese afstamming, én een grote vogelrijkdom. Ik had me hierop al stevig voorbereid met het lezen van tal van reisverslagen op http://www.travellingbirder.com/tripreports/default.php en door bestelling van “Finding birds in North Goa” van Dave Gosney, een gekke Engelsman die heel slimme boekjes maakt over tal van vogelrijke gebieden all over the world. Bovendien wist ik wel een beetje wat me daar qua avifauna te wachten stond, omdat ik al een aantal malen in Sri Lanka was geweest. Allereerst natuurlijk de ijsvogels, de kingfishers,

waarvan de White-breasted Kingfisher (Smyrnaijsvogel) wel de meest algemene is. Niet alleen boven water, waar je de andere soorten ijsvogels altijd moet zoeken, maar ook op de droogste en smerigste plekken op het land. Wat dat laatste betreft wil ik nog wel even kwijt, dat Goa buiten de terreinen van de mooie hotels wel heel erg smerig is. Alles, maar dan ook echt álles, wordt buiten op straat gegooid of in de rivier gesmeten en de alom aanwezige heilige koeien lopen dan van het papier, plastic en ander afval nog van alles op te vreten ook. Zelfs tussen de oude koloniale gebouwen in de hoofdstad Panjim lagen dode ratten op straat….Toch spreken de Skandinaviërs die wij regelmatig troffen over Goa als “India light”, want India zelf en dan met name Zuid-India moet nog erger zijn wat de vuiligheid betreft. Genoeg hierover, de tweede soort ijsvogel die ik veel zag was















de Common Kingfisher (onze “gewone” ijsvogel), hier door mij gefotografeerd achter mijn eigen huis afgelopen november een jaar geleden. Altijd is het weer een vreugde om dit schuwe blauwe juweeltje tegen te komen, het is mijn absolute favoriet. Ik vrees overigens het ergste voor de stand van deze soort in ons eigen land na de wekenlange strenge vorst van de afgelopen winter. Het kan weer jaren duren voordat de stand dan weer een beetje op peil is.
















Ook de Pied Kingfisher (Bonte IJsvogel) kruiste menigmaal mijn pad. Op afstand al is deze soort vaak te herkennen aan zijn kenmerkende stijl van jagen, namelijk boven water  “biddend” als een torenvalk. Nog twee andere soorten ijsvogels heb ik kunnen spotten, namelijk de Stork-billed Kingfisher (met een kolossale rode dolksnavel) en de Black-capped Kingfisher, maar geen van beide wilde eens even rustig blijven zitten “voor de foto”.Alleen al vijf soorten ijsvogels dus – in dagelijkse temperaturen van 35 graden wel te verstaan – maar ook de bijeneters waren er goed vertegenwoordigd met vier soorten,















waarvan de Little Green Bee-eater (Kleine Groene Bijeneter) de meest algemene was. Deze soort was soms zelfs wel wat benaderbaar, maar dan wel met geduld en in alle rust uiteraard,
















hetgeen bij de  minder algemene Chestnut-headed Bee-eater moeilijker was.Trouwens, wat het benaderen van bijzondere vogels betreft had ik die vroege ochtend nog meer geluk. Al rondzwervend namelijk in tamelijk woest terrein met ook nog af en toe halfwilde héél onvriendelijke honden – waar ik geen held in ben, dat wil ik best toegeven – lukte het me zowaar om een van mijn meest geliefde roofvogels tot op hooguit vijf meter te benaderen,















en wel de Black-winged Kite (Grijze Wouw), die ik al van Spanje en Portugal kende. Het is een van de mooiste kleinere roofvogels die ik ken, niet groter dan een vrouwtje torenvalk,met helder rode ogen en een prachtige elegante vlucht die wel iets aan die van de zwarte stern doet denken. Deze grijze wouw zat zo geconcentreerd naar prooi te loeren dat hij mij al die tijd niet eens in het vizier kreeg. Ik denk niet dat dit mij ooit nog een tweede keer zal overkomen.Mijn absoluut finest hour echter in de vogelarij beleefde ik op een van de laatste ochtenden, toen ik er ook weer in de vroegte voor een paar uur op uit ging. Ik had me door een taxichauffeur af laten zetten bij Arpora Woods, een ruig heuvelachtig terrein een flink eind weg van ons hotel, waar volgens de publicatie van Dave Gosney kans zou zijn op waarneming van de Indian Pitta, de onbetwiste nummer  één op het verlanglijstje van iedere buitenlandse vogelaar in Goa. Een fascinerend mooie vogel, broedend in Noord-India tegen de Himalaya, die overwintert – nu dus – in Zuid-India. Ga maar eens googlen op plaatjes van hem.Een paar uur lang heb ik daar lopen rondstruinen en allerlei leuks waargenomen (waaronder meerdere uiterst schuwe wilde pauwen, de echte dus en niet die van de kinderboerderij), tot ik een groepje van drie Engelsen tegen het lijf liep gewapend met telescopen en grote camera’s. We wisselden onze waarnemingen van die ochtend uit, waarbij die van mij vergeleken met die van hen wel erg bescheiden uitvielen, vond ik. En de Indian Pitta? Nee, niemand van ons had die nog gezien, ook zij niet met al hun expertise, want het waren duidelijk zeer geroutineerde birdwatchers. Zij gingen nog verder op zoek en ik ging weer richting startpunt, waar mijn chauffeur me op de afgesproken tijd weer zou opwachten. En toen gebeurde het…….. Ik kwam op een stuk terrein waarvan ik het gevoel had van HIER moet het zijn. Na een minuut of wat hoorde ik geritsel op de grond, dan weer stil, dan weer geritsel, dan weer stil en zo maar door. Het deed denken aan het bekende scharrelen van onze merel tussen dood blad, maar toch anders. En toen kreeg ik hem in het vizier, al moest ik tot het uiterste inzoomen:















Zien jullie hem al? Wacht maar even, dat moest ik toen ook. Eindelijk kreeg ik hem wat beter in beeld:















Daar stond hij, mijn eerste Indian Pitta (Negenkleurige Pitta), een tijdje doodstil voordat hij weer verder ging met voedsel zoeken. Dat was echt genieten, maar er kwam ook een gekke gedachte  bij me op, namelijk die van: Had ik dit nou maar aan die Engelsen kunnen laten zien, dat zou nog eens scoren zijn…….Ik stond op het punt om met wat haast te vertrekken – ik was eigenlijk al te laat voor de afgesproken tijd met de chauffeur – toen ik door de bomen en struiken stemmen hoorde van? Jawel, dezelfde Engelsen, die ook op weg waren naar de uitgang. En dan de triomf van “Gentlemen, may I present you………”, hun wat ongelovige blik naar mij en toen de euforie. Om nooit te vergeten.In al mijn enthousiasme was ik echter toch nog iets anders vergeten, en dat bedacht ik me op de terugweg in de taxi. Ik had die mannen natuurlijk gelijk mijn mailadres moeten geven, want wat moeten zij met hun zware camara’s een schitterende foto’s hebben gemaakt van deze topper van Goa…….. Maar goed, een mens kan nou eenmaal niet alles in het leven hebben, heb ik toen later maar weer lopen te bedenken. @ Peter Forsthövel.  
Bedankt Peter voor dit fantastische, enthousiaste vogel verhaal!  


Roebie en het gevaar van de Hoya kamerplant.
Deel 2 -  29 april 2008. 
Roebie is thuis, maar wat is het schrikken hoe hij er uit ziet.We kwamen bij Dr. Bastiaanse aan en zagen nog een bekend gezicht in de wachtkamer met haar vogel. We mochten vast doorlopen naar Roebie, die ons al had gehoord en voorin zijn kooi tegen de tralies aan zat te wachten op ons.Heleen heeft hem op de hand genomen en je zag dat er iets van Roebie af straalde dat wij er weer waren.Toen ik Roebie zag zitten op de arm van Heleen, pootjes gespreid en soms even leunen op zijn buikje zag ik weer allemaal dingen door mijn hoofd spelen. Eigenlijk wilde ik dit niet. Waren het toch zijn laatste uurtjes? De hele weg heeft Roebie in een handdoek op schoot gelegen bij Heleen, soms even zijn kopje omhoog...maar eigenlijk wilde hij zijn oogjes sluiten. We zijn gewent van Roebie dat hij in de middag nooit slaap, nu wilde hij het ook niet en vocht er tegen. Thuis gekomen even Shiva laten zien en hem neergezet op de grond om onze jassen uit te doen. Hij klom zelf de klimboom in en begon aan zijn rozenbottel. Alles trager dan normaal.Je zag dat Roebie moeite had om in evenwicht te blijven zitten. We hebben hem uit de klimboom gehaald en bij Heleen op schoot neergezet. De veren op zijn kopje en ogen staan weer normaal. Toch nog even Dr. Hooimeijer gebeld met de vraag wat hij zou doen. Deze gaf het advies om Roebie niet in een kooi te zetten waar in geklommen kan worden en zeker niet op een klimboom. Dat Roebie de boom in klimt is ons voor de gek houden met; zie je wel, ik ben weer beter. Maar in werkelijkheid is hij herstellende. En bij twijfel adviseerde hij naar Utrecht te gaan, daar ze in Utrecht alle apparatuur hebben die nodig is. Vannacht laten slapen in een bench en liefst bij een temperatuur van 25 graden.















De komende dagen zullen spannend worden voor ons. Zowel Dr. Hooimeijer als Dr. Bastiaanse geven aan dat er altijd nog een kleine kans aanwezig is dat een vogel het niet haalt. Maar veelal komen de vogels er doorheen. Daar Roebie toch weer eten liet lopen, hebben we direct Utrecht gebeld en gevraagd wat we moeten doen. Uitgelegd van Dr. Bastiaanse en hoe Roebie nu nog doorgezakt zit en zelfs niet in evenwicht kan blijven. Toen ik mijn verhaal heb verteld vonden ze het vreemd dat Roebie al thuis was. Heb aangegeven dat dit ook komt dat Roebie ergens anders zo goed als niet slaapt. Hij hangt erg aan Heleen, al heeft Roebie geen partnergedrag. Het is gewoon anders. Misschien dat Heleen erg veel thuis is door haar ziekte en altijd met Roebie bezig is. Ze gaven aan om direct langs te komen, daar iedere minuut bij een vogel belangrijk is om te kunnen herstellen. We zijn direct naar Utrecht gereden en werden al verwacht. 2 doctoren en een jonge vrouw, daarom heen nog een andere assistente die Roebie wel heel goed vast kon houden en drie stagiaires, waarvan één uit Engeland. Er zijn 2 ECG filmpjes gemaakt. Dit daar men de plant voor onze aankomst in de bibliotheek en internet al heeft nagelopen en er een stof in zit die de hartslag flink kan laten dalen. Bij de eerste keer was de hartslag van Roebie ongeveer tussen de 120 en 150, daar waar bij een gezonde papegaai deze 300 á 400 moet zijn. Roebie heeft Antropine gekregen, waardoor de hartslag is gestegen net boven de 300. De krop was helemaal leeg en Roebie woog slecht 409 gram, daar waar hij vorige week 456 gram was. Er is dan ook vocht onderhuids ingespoten. Ongeveer 50 cc. Dit om uitdrogen te voorkomen. 

Er is ook met een staafje slijm uit de krop gehaald. Ook daar zit een verkeerde bacterie in, die men ook in de ontlasting aan trof.Hiervoor heeft Roebie direct een antibiotica gekregen. Dit om te voorkomen dat een te zwakke vogel straks een andere aandoening krijgt van verkeerde bacteriën. Het bloed dat is afgenomen krijgen we ook nog een uitslag van. Ze willen graag weten of het gif de nieren en lever heeft aangetast. Als laatste heeft hij een flink portie juveniele aangevuld met medicatie toegediend gekregen via een kropnaald om te zorgen dat de krop weer vol is.Om te veel stress te voorkomen (Roebie geeft klakgeluitjes, alsof hij verkouden is, wat duidt op stress) heeft men aangeraden Roebie mee naar huis te nemen. Dat is voor een vogel zoals Roebie beter dan weer in een verwarmt hok (die hebben ze daar wel) te zitten ver van zijn eigen omgeving. Wat nog nooit is gebeurd was in de auto, is nu wel het geval. Roebie heeft de hele weg terug geslapen in de auto en nu slaapt hij zelfs op de borst van Heleen op de bank. Dat wil naar mijn idee zeggen dat hij bij Dr. Bastiaanse waarschijnlijk weinig heeft geslapen door heimwee. Wij kennen Roebie en weten dat hij nergens anders slaapt. Zelfs bij ons op vakantie in een ander kooitje. Misschien hebben we hem zo gevormd, maar dat is eenmaal gebeurt. Roebie is totaal op. Straks om 23 uur moet ik nog naar de apotheek naast het IJsselland voor Propantheline in vloeibare vorm te halen. Als ze het alleen in capsules hebben, zal ik morgen om 8 uur weer naar Utrecht moeten om het daar te halen. Dit moet Roebie hebben voor de hartslag. Het gif van de plant is dan wel uit de krop en darmen, maar nog niet uit het lichaam. En de gifstof werkt op zijn hartje, wat met dit medicijn voorlopig opgevangen moet worden. Over een week moeten we terug komen. Roebie heeft ook voor een week medicijnen. Wat een lieve mensen in Utrecht bij de Universiteit voor dieren. Er is daar alles voorhanden en men onderzoekt de vogel op alles.We zijn nu vreselijk moe. Heb wel weer een halve dag vrij genomen en kan alle boodschappen nog even halen. Heleen blijft deze dagen bij Roebie  aanwezig zijn. 

Helaas was het medicijn gisteravond niet te krijgen in Capelle aan den IJssel.Vanmorgen dan 8 uur gebeld naar de apotheek van het dierenziekenhuis en toen de rit ingezet naar Utrecht. Het is ongeveer 53 kilometer vanaf ons huis en redelijk rustig op de weg. Ik moet eigenlijk 8.00 uur beginnen met werken. Heb gezegd in de middag te komen. Was mijn laatste dag officieel, daar ik vrijdag bij mijn nieuwe job begin.Aangekomen naar het medicijn gevraagd. Het recept kwam net binnen op de fax, moest wachten tot het klaar gemaakt was, maar het duurde slechts 20 minuten. Toen naar huis. Vannacht hoorde we Roebie wel bewegen, maar zagen niets in het donker. In de ochtend was zijn bak vol met water haast leeg. Opgedronken of verdampt? Het was rond de 25 graden in de slaapkamer.

En er was redelijk wat gegeten. Geen braaksel te vinden, alleen ontlasting. We hebben eerst Roebie gewogen en was hij gisteren nog 409 gram, vanmorgen woog Roebie 423 gram. Nog 30 gram te gaan naar zijn gemiddelde gewicht.Heleen en Roebie naar beneden gekomen en toen met een injectie spuit (zonder naald) het middel tegen braken naar binnen proberen te werken. Op een lepeltje moet hij het niet, terwijl we juist ook altijd naast de balletjes juveniele wat verdunde juveniele van een lepeltje laten likken. In het geval er medicijnen in moeten. het ging altijd goed, tot dat het nu nodig is.Toen heeft Heleen Roebie in haar arm op zijn rug gelegd en de snavel beet gehouden en ik het goedje beetje voor beetje er in gebracht. Met zo'n grote snavel en een vogel die niet stil blijft liggen is dat niet makkelijk. Na 30 minuten mochten pas de andere medicijnen naar binnen, daar het antibraakmedicijn dan is opgenomen en zijn werk zal doen. 

Roebie is niet gek en ziet de flesjes en spuitjes aankomen, hoe we ze ook weghouden. 

Op naar deel 3 Tot Volgende week !


Kweek met de Edel papegaai.
Het broed seizoen gaat weer beginnen en onze edels papegaaien hebben weer eitjes. Dit jaar in tegenstelling tot vorig jaar zijn er weer diverse mensen die op de wachtlijst staan.  Deze mensen hebben zich aangemeld en vertellen ons waarom ze kiezen voor een edel papegaai en zijn nu erg nieuwsgierig of er kuikentje geboren gaan worden. Ik vraag altijd wat is uw wens “een man of een pop” Er zou verschil in zitten ,en dan is de keuze belangrijk. Een pop of een man  heeft een eigen karakter ,ik zeg altijd waar je voor " gaat " is de beste keuze. De man word al  jaren als makkelijk gezien. En de pop als dominant.  Inmiddels ben ik gestopt dit zo te vertellen. Ik geloof daar namelijk niet meer in. Dat de pop in de natuur en in de kweek wat feller is heeft een reden. Die reden is in de huiskamer niet aanwezig, mits we ze gaan houden als koppels. En dan bedoel ik dat men ze ook een broedblok geeft en het voer aan past voor de kweek. In de natuur beschermd de pop zich tegen de man. Ze zet zich af en reageert daardoor soms feller. Maar zodra de broed stemming er is zal de man toch zijn doorzetting vermogen gebruiken om te presteren. Dan zal de man feller zijn. Door dit te stimuleren krijg je andere gedrag. Door dit niet te stimuleren zal een huiskamer vogel zeer lang dat gedrag niet vertonen. En dat bewijst dat je niet zomaar kan zeggen een man is lief, de pop is dat niet. Het staat en valt met opvoeding en het goed om gaan met stemmingswisselingen en herkennen van gedrag. Maar dat maakt het houden van papegaaien ook zo leuk.

Herkenbaar aan de pop is dat ze actiever en vindingrijker zijn. De pop heeft daardoor misschien meer opvoeding nodig. Ze kan net zo lief en makkelijk en tam zijn als de man. Poppen zijn wel degelijk anders dan Mannen. Maar dat moet men dan wel in de juiste context zien. Het samen houden met andere vogels word vaak positief ontvangen. Gezelschap van mens of andere dieren is vaak al voldoende.  Alles heeft er mee te maken hoe u ze opvoed. Hoe snel ben je onder de indruk . Hoe consequent ben je naar de dieren toe. Hoeveel ruimte hebben ze en kunnen ze hun energie kwijt. Laat u de vogel ook vogel zijn ! Want een vogel maakt geluid, kan aan meubels zitten, zijn actief, willen zich uitleven en geven stof en vragen aandacht en verzorging. Edels zijn leuke papegaaien met echte eigen eigenschappen: 

*Ze kunnen goed praten  *Zijn sociaal  *Ze hebben minder stof en een andere veer structuur.   *Ze kunnen het eerste jaar wel eens schreeuwen.  Dit is 90% voeding .*Zijn leergierig *Niet eenkennig. * Ze klimmen veel. * Ze hebben knauw en sloop hout nodig. 

Broeds gedrag kan vervelend zijn .Een belangrijk punt is dan de verrijking. Normaal willen we dit optimaal geven ,maar dan in die periode moet je dat doseren. Papier en stukken stof stimuleren het  broedgedrag evenals dozen waar ze in kunnen kruipen , kast laden of onder de kasten of kleine ruimtes .  Ze ”verstoppen” zich. Theratorium gedrag naar voeding of kooi dat verdedigen hoort bij dit gedrag. Evenals grommen en blazen, dat is edel eigen. Maar ze doen dat niet allemaal en meestal is dat alleen maar op iets of iemand op afstand te houden. Dit is ook vaak met de rui als ze pijn  hebben van het door komen van nieuwe veren . Een nadeel is ,een edel is langer broeds dan andere papegaaien. Ook  veranderingen geven een ander gedrag. De veranderingen  zorgen dat bij een pop de hormoon huishouden aan gewakkerd word. Het  stimuleert ,dus dat moet je voorkomen in een huiskamer.  Men kan dat gedrag onder controle houden door rust en regelmaat en regels en afstand  creëren op momenten dat hormonen opspelen.Edels zijn geen schreeuwers .Toch word dat vaak wel beweerd. Voeding is hiervan vaak de oorzaak. Ze zijn alert en hebben wel bij gevaar een kreet alarmkreet .Bij ons zitten ze ook buiten .Het overvliegen van een reiger of het over het gaas kruipen van een kat geeft een extra gil dus dat hoort er echt bij. Ze zijn bij ons met gezette tijden buiten. Ook het sproeien  of de regen vinden ze geweldig, ze kunnen dol zijn op water. In de kweek genieten ze van rust , lekker eten en elkaar. Gemiddeld hebben ze vijf nestjes in twee jaar . Ze nemen een natuurlijke stop. Geen eitjes ,dat kan zo’n 3 tot 6  maanden aanhouden en daarna is de broedperiode weer actief voor een periode van soms wel 2 jaar achtereenvolgend. Onze vogel hadden nu een pauze . Een dikke 5 maanden hadden we geen eitjes of kuikens . Maar nu zijn ze weer actief. In het dagboek volgt nu een kweekverslag.

Er zijn Eitjes op  2 ,4 en 6 Februari 2012 / Kuikens  geboren  op 5 ,7 ,9 Maart. We hebben twee broedende koppels. Een nestje heeft 3 kuikens het andere 2. Maar bij dat nestje blijft er uiteindelijk maar eentje over. Omdat drie zeer speciaal is vertel ik hier het verhaal van de drie kuikens.

5 Maart
Het eerste kuiken is geboren * Edels worden kaal geboren geen dons en de eerste dag heel rosé .Bij de ochtend controle is alles goed  Tegen de avond nog steeds volle krop. Het kuikentje groeit prima. Twee eitjes over 

7 Maart
Alles goed en het tweede kuiken word geboren. Beidde kuikens  hebben een volle krop. De beide kuikens groeien goed en een eitje nog steeds een kans! Eitje ziet er goed uit. 

9 Maart
Er word een derde kuikentje geboren. Dit komt niet veel ( bijna nooit voor) .Het kleintje groeit goed al is het veel kleiner ,wat normaal is. We besluiten niet in te grijpen en de natuur de gang laten gaan .We hopen dat de moederpop de kuikens allemaal zelf groot brengt.

18 Maart
Na controle zijn we nu een week verder en het gaat goed. Alle kuikens komen goed aan en moeder voert allemaal de kuikens goed. Je ziet goed welke van welke datum is. De kleinste is een dapper sterk kuiken wat zich heerlijk maneuvreert tussen de oudere kuikens.

Fijn Weekend,

Volgende week is er meer kweek nieuws en “een nieuwe vogel” in huize de Moor “Pino”.

Vriendelijke Groetjes 
Ed en Thiely de Moor.
Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. 
www.akala.nl  

Alles over goede voeding  www.birdfood.nl 
PDD Research Fonds  www.pddfonds.com
Bird- Symposium www.birdsymposium.nl 

Boek: Papegaaien van A tot Z Te koop bij www.birdfood.nl  

Foto en tekst  @ Fam de Moor
Gebruikt u onze foto's en film en onze teksten vraag dan eerst toestemming. 
Foto's van andere worden met toestemming gebruik in ons dagboekarchief opgeslagen voor hergebruik. Onze dank hier voor