- The boys zijn 15  weken.

Zo ben ik lekker bezig deze boys  “goed  op te voeden”…dat valt nog niet mee. Want de streken komen en ze worden met de dag vrijer en brutaler. Ze worden dat normaal bij de mensen thuis. Daar kunnen ze de omgeving verkennen en wennen aan afstanden en het inschatten van  diverse verschillende voorwerpen, afstanden, vaak ook andere de dieren in huis. En nu moet ik ze een beetje in toom houden. Hier hebben ze niet als thuis een speelboom of de mogelijkheid optimaal te vliegen. Wel komen ze netjes naar me toe gevlogen als ze bij me willen zijn en moeten ze het doen met de ruimte in onze aanbouw.  Ze eten inmiddels alles en ik heb op de grond alleen nog maar een bakje verse groeten en fruit. De rest is allemaal hoger in de kooi en daarvan eten ze ook. Ook drinken doen ze zelf. De temperaturen zijn hoger dan anders dus ze zijn wel wat rustiger dan de weken voorheen. Als ze vrij zijn komen de andere edels ook ff kijken en dat geeft soms wel even een drukke maar gezellige momenten. Alles is getest dus we hoeven ons geen zorgen te maken. Achter in de kweek zijn weer kleintjes geboren. Word het straks toch nog een beetje druk!!


Pino uit Maastricht:

Omdat mijn baasje al een paar weken niets meer heeft laten horen hoe het met mij gaat, doe ik het zelf maar! Zoals je al weet heb ik in mijn jonge leventje als Edeljongetje al heel wat meegemaakt. Nadat ik eerst bij jou kleintje genoemd werd kreeg ik daarna een nieuwe naam Pino. Voor mij was dat wel eerst verwarrend omdat je zelf ook al een Pino had waar ik veel mee speelde.

 - Kleine Pino

Op een zondag gebeurde er voor mij iets vreemds. Er kwamen twee mensen uit Maastricht die een Edel Rocko bij zich hadden. Kon het eerst allemaal niet zo goed begrijpen maar het bleek dat die Rocko teveeel schreeuwde en dat die meneer hier bijna constant hoofdpijn van had. Nu mocht ik mee naar Maastricht en die Rocko bleef even bij jou, ook niet leuk die herrie in je huis. Nou ik ging mee dus naar Maastricht en dat was best een hele reis. In de auto dacht ik er wel steeds aan dat ik op mijn nieuwe plaatsje maar niet moest gaan schreeuwen. Dat zouden die mensen zeker niet op prijs stellen.

Heb me dus ook zeer rustig gehouden en was daarbij ook maar een beetje liever dan bij jou. Het ging goed met mijn nieuwe baasjes, ze zorgden heel goed voor me. Na drie weekjes werd ik me toch ziek, je wil het niet geloven maar ik kreeg geen hap eten meer door mijn keel af. Gelukkig hebben toen mijn nieuwe baasjes waarvan ik inmiddels erachter ben gekomen dat ze Elly en Charel heette, snel naar jou gebeld.

Omdat Hedwig een dierenarts, die heel aardig moet zijn, op vakantie was moesten we helemaal naar Dierenarts Bastiaansen in Prinsenbeek bij Breda. Nou dat was me een rit met de auto, veel verder nog dan Eindhoven en dat helemaal vanuit het zuidelijkste stukje van Nederland. (Trouwens ze hebben daar een heel raar taaltje waar ik ook aan moest wennen) Omdat ik echt doodziek was werd ik opgenomen in de ziekenboeg aldaar. Vond het maar niks maar de dierenarst en mijn baasjes vonden dat de beste oplossing. Nou ik helemaal niet maar ik had helemaal niets te zeggen. Heb ik daar 10 dagen moeten blijven, nou dat is helemaal niet leuk, wat ik nu allemaal had en heb gehad is voor mij nu nog niet helemaal duidelijk maar ik kreeg medicijn in mijn krop met eten erbij.

 - Pino als kuiken      - 2 x Pino

Als jullie nu menen dat dat leuk was dan hebben jullie het helemaal mis, het was een ramp hoor. Ik raakte gewoon een beetje gestrest van al dat gedoe met me. Na het eten moest ik dan weer in een klein hokje. Nee ik had me de eerste maanden van mijn leventje als papegaai heel anders voorgesteld. Gelukkig ging het beter met me en mocht ik naar huis terug. Weer die lange reis naar Maastricht, nou voor de lol hoef je het niet te doen hoor. Nu ben ik inmiddels 12 juni 5 maanden oud geworden en het gaat heel goed met me. Ik heb het naar mijn zin en krijg goed te eten.

Pellets die eet ik het liefste en dan ook nog verschillende soorten. Zaden eet ik ook wel maar daar zoek ik me het lekkerste uit en de rest eten ze maar zelf op. De pellets eet ik ook alleen maar als ze geweekt zijn, dat gaat lekker makkelijk naar binnen. Af en toe geeft mijn baasje de pellets droog maar dan verrek ik het om te eten. Het gaat erom wie het het langste volhoudt. Dan win ik altijd want als ik maar lang genoeg niet gegeten heb maakt mijn baasje ze toch weer nat, ha, ha, ha. Nou en dan begin ik natuurlijk direct te smullen.

Om mijn baasjes ook een pleziertje te doen ben ik maar begonnen met wat woordjes te zeggen, zoals: kom maar, mama, mama, dat zegt Dunya ook als ze bij haar opa en oma is (dat zijn mijn baasjes) Nu zeg ik ook af en toe Dunya. Met haar kan ik het goed vinden, moet alleen oppassen dat ze mijn veren niet uittrekt.

Maar ik heb het hier wel naar mijn zin. Iedere dag wordt ik ook gewogen. Dat weet ik al heel goed. Zit 'smorgens dan ook al voor mijn deur te wachten tot mijn baasje je me komt halen. Weet dan precies wat gaat gebeuren en stap zo op de weegschaal. Vind dat wel een leuk gebeuren zo iedere dag. Hoor dan dat mijn baasje zegt: goed zo Pino alweer een paar gram erbij. Af en toe eet ik express iets minder zodat ik ook af en toe een paar grammetjes lichter ben.

Dan zie ik aan mijn baasje dat hij dat niet leuk vind. Maar als ik het goed gezien heb weeg ik al de hele week 384 of 385 gram. Vanmorgen had ik weer een record met 393 gram. Sjiek hè. Verder mag ik om de twee dagen onder de douche, ook dat vind ik prachtig. doe dan beide vleugels open, heerlijk. Vliegen kan ik nog niet, probeer het wel maar ga dan alleen maar berg af. Vermoedelijk heeft dat ermee te maken dat ik, toen ik heel klein was, een vleugeltje heb gebroken. Heb er zelf geen last van alleen het vliegen lukt me nog niet.

Vanmorgen heb ik ook je dagboek weer eens mogen lezen, doe ik touwens iedere week!!! Daar zag ik dat er al weer twee nieuwe jonkies zijn die ook alweer nieuwe baasjes hebben en er na de vakantie heen gaan. Leuk toch. Om mij toch in je herinnering te houden stuur ik je deze mail, mocht even op de computer van mijn baasje. Misschien is het overbodig deze te sturen omdat je me ook zo niet zal vergeten, heb jullie een paar slapeloze nachten bezorgd hè met mijn ziek zijn. Maar het gaat me nu prima en ik hoef en wil voorlopig ook niet meer naar de dierendokter hoop ik.

Zo dit was mijn verhaal over mijn eerste 5 maandjes van mijn bestaan. Hoop dat je het leuk vond iets van me te horen zeker omdat mijn baasje in gebreke is gebleven de laatste weken.

 - Kuikens Pino & Kino en grote Pino.

Groetjes vanuit Maastricht of zoals ze hier zeggen, Compleminte oet Mestreech van Pino.

Een trip door Australië deel 2

Dat Australië het land van de parkieten is, weten de meesten onder ons wel. Met zijn 65 soorten, en nog enkele ondersoorten verdeeld onder kaketoe’s, lorie’s, rosella’s, neophema’s, psephotus, enz.

Zeker de moeite om dit land eens te bezoeken als parkietenliefhebber. Wel ik heb dit land dan ook voor de eerste keer gaan verkennen in 1993, en heb dan echt genoten van vele parkietensoorten van klein tot groot. Thuis gekomen werd dan de tijd genomen om alle foto’s te bewerken en te klasseren, en mijn videofilms te monteren. Maar als echte parkietenliefhebber ( sinds mijn 14 jaar kweek ik reeds parkieten ) wou ik meer zien, en hier is mijn verslaving dan begonnen voor Australië. In 1995 ging ik dan terug nu naar een andere streek, en wederom werd mijn tijd daar gevuld met parkieten filmen en fotograferen. Ik wou steeds meerdere soorten zien in het wild, en dus was de drang er weer om terug te keren. In 2009 was ik aan het totaal van 50 parkietensoorten gekomen die ik reeds met de videocamera op beeld heb vastgelegd.

En in 2012 ging ik dan voor de 10de keer naar Australië, om mijn collectie filmen en foto’s van parkieten bij te werken. Mijn reis begon op 27 September in Perth, en na 36 dagen eindigde de trip op 1 November in Brisbane.

Hier volgt mijn verslag Deel 2

Dag 2: 28 Sept. Deze dag gingen we op bezoek bij een aardbeien-farm met  +/- 5.000.000 planten, wat natuurlijk ook vogels aantrekt. Hier bevonden we ons dan ook in een zeer dun bevolkt gebied. In het Walyunga NP een 40km ten oosten van Wanneroo zagen we dan veel mooie wilde bloemen, kangeroe’s, Emoe-struisvogels, en in een afgelegen landbouw gebied zagen we dan de Roodstaart zwarte kaketoe (Calyptorhynchus banksii).


Wanneer we dan s ’avonds in Wanneroo arriveerden troffen we verscheidene Lorie v/d. blauwe bergen (trichoglossus haematodus moluccanus ) aan. Deze lories kwamen hier oorspronkelijk niet voor, maar er werden hier tientallen jaren geleden een aantal los gelaten in het Kingspark te  Perth. Deze pasten zich zo goed aan, dat hun aantal snel steeg, zodat nu de laatste jaren hier een grote populatie is. Ook hun gebied breid zich steeds verder uit.

Dag 3: 29 Sept. Om 05.00u uit bed, want vandaag reden we naar Lanceline (150 km ten noorden van Perth), en we zouden er graag om 07.00u aankomen. Lanceline ligt aan de Indische Oceaan, met veel duinen en rotspartijen en telt 600 inwoners. Hier zien we als we geluk hebben de rotsparkieten (Neophema petrophila). Deze vogels die erg op de elegant lijken, vinden we aan  de kustlijnen van  zuidwest Australië en het zuiden van Australië. Dus gans de kustlijn vanaf Lanceline tot Albany, en tot de kustlijn nabij Adelaide. Ze leven en nestelen hier tussen de rotsspleten aan de kustlijn, en voeden zich vooral met graszaden. Na een uurtje zoeken vonden we eindelijk een groepje van 15 stuks op de grond die aan het eten waren, vooral graszaden en voorjaars bloementjes. Men treft deze vogels dan ook alleen s ’morgensvroeg en s ’avonds aan. Hun kweekseizoen start begin September (begin van de lente). Van hieruit reden we naar Moora een landbouwgebied waar vooral veel graangewassen worden geteeld. Een echt paradijs voor kaketoe’s. We zagen hier dan ook de Rosé kaketoe, de naaktoog kaketoe, en de roodstaart zwarte kaketoe’s. Het was dan al ook na de middag wanneer we terug richting zuiden reden om even halt te houden in het Yanchep NP. In dit NP treffen we vooral s’avonds ( vanaf 17.00u ) bij het meer heel wat Witstaart Zwarte kaketoe’s aan ( Calyptorhynchus latirostris ). Deze kaketoe’s worden sterk bedreigt, en hun aantallen  dalen jaar na jaar. Er is hier dan ook een reddingsplan opgestart om deze kaketoe’s terug in aantal te doen stijgen. Hun voedsel bestaat vooral uit de vruchten (bloemen) van de Bankasiaboom. Moe maar vooral voldaan, reden we om 19.00 u terug naar ons Motel.


Dag 4: 30 Sept. Deze dag rijden we +/- 450km naar het zuiden , om halt te houden in Mt Barker een wijnstreek in zuidwest Australië. Hier vinden we ook mooie Nat. Parken met veel vogels en bloemen. We arriveerden hier om 13.00 u, snel alle bagage uitladen in ons Motel en op zoek naar vogels. In dit kleine stadje ( 1000 inwoners ) treffen we vooral de Twenty-eight parkiet aan ( de zuivere soort, en zeker geen kruisingsproduct). Ook het golfterrein is een zeer goede plaats om parkieten te vinden, en we zagen hier dan in de late namiddag meerdere mooie exemplaren van de Stanley Rosella ( Platycercus icterotis ). Deze nominaatvorm met de groene mantel is vooral hier in het zuidwesten van west-Australië te vinden. De ondersoort met de rode mantel ( platycercus icterotis xanthogenys ) is vooral te vinden meer landinwaarts, waar een meer open landschap is . Ook de honingvogels (de New Holland Honeyeater en de White-cheeked Honeyeater) zijn hier volop aanwezig en deze zijn vooral te vinden in de struiken die volop in de bloem staan, op zoek naar nectar en bloesem.


Dag 5: 1 Okt. Om 07.00 u reden we richting “Stirling Range N.P.” , één van de grotere  N.P. uit West Australië. Dit N.P. is in de lente zeker de moeite; er staan hier een 200 tal soorten bloemen in de bloei, dus zeker ideaal om vogels te ontmoeten. Vooral de Red-Cap parkiet, Stanley Rosella’s en purperkroon lorie’s treffen we hier aan. In de namiddag reden we dan naar een Bankasia Farm in Mt Barker, waar we één nacht zoude verblijven (in een Bed en Breakfast). Het was hier een echte droom om hier te kunnen overnachten. s’Avonds troffen we hier meerdere vogels aan, en de camera stond dan ook niet stil.


We zagen hier de Elegant Parkiet (Neophema Elegans), de Twenty-eight parkiet ( barnardius zonarus semitorquatus), de Red-Cap Parkiet (Purpureicephalus spurius), de bergparkiet (Polytelis anthopeplus), de zeldzame witstaart zwarte kaketoes (Calyptorhynchus latirostris) volop etend aan de bloemen van de Bankasia. En ja, we zagen hier ook stanley rosella’s, maar we dachten echt dat we droomden, toen we op de grond: een 10 tal meters van ons een Lutino Stanley Rosella zagen eten van de graszaden. Onze dag kon niet meer stuk. En ja, het was hier wel oppassen, want we zagen af en toe een slang voor onze voeten wegglijden.


Word vervolgt..

Etienne wat spannend En voor de lezers, weet wel er zit © op de foto’s

Vriendelijke Groet.
Ed en Thiely de Moor.
Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.
www.akala.nl

Vogel - Voeding www.birdfood.nl
Bird- Symposium www.birdsymposium.nl
PDD Research Fonds www.pddfonds.com

Foto en tekst @ Fam de Moor
Gebruikt u foto's, film en/of teksten : Vraag dan eerst toestemming.
Foto’s en tekst van andere worden met toestemming gebruikt in ons dagboek,
en in dagboek-archief opgeslagen voor hergebruik.

Onze dank hier voor