Vandaag weer variatie op en top Van papegaaien tot de ijsvogels

Gwinny word al een echte dame Gwinny krijgt als beloning voor het wekelijkse wegen een paar pellets. Ik maak ze altijd een beetje zacht en warm. Opvallend dat ze bij het eten ervan altijd piept als een baby. Doet ze alleen bij het eten van warme zachte pellets. Ik denk dat het haar aan haar babytijd doet denken. Eet ze de pellets hard en koud maakt ze dit piepgeluid niet.

Gwinny maakt tijdens het spelen altijd hele lieve geluidjes. Ik merk dat ze deze geluidjes maakt als ze het naar haar zin heeft, of het nou in de kooi is, bij het eten (behalve dan de warme pellets) als ze met mij praat of bij het spelen.

Gwinny gaat steeds beter haar eerste woordjes uitspreken. Ze durft ze nu ook al hard op te zeggen. Ze zegt wel eens 50 keer een ratel van kom-kom je?-kom-kom-kom-kom maar-kom je?- enz. achter elkaar, erg grappig. En ze is supertrots op zichzelf dat ze dit kan. hahaha!
Naast oma, Emma, begint ze nu ook Ulla en hallo te zeggen. Dat durft zo nog niet hardop, en je mag haar absoluut niet storen als ze oefent! En maar brabbelen!

Som moet ik erg om haar lachen. Voorbeeld :
De tv stond aan en er werd op een gegeven moment hard gelachen door en hoge mannenstem. Echt waar: Gwinny zat al met de kop in de nek en deed de lach PERFECT na. Ik denk overigens niet dat ze het door had want madame sliep al half. Supergrappig was dat.

Ze is nog in de rui en wordt inderdaad steeds een beetje roder, zoals je ziet op de foto's. Ik wil haar graag om de dag douchen met de plantenspuit, maar mevrouw heeft een gruwelijke hekel aan water. Ik heb het geprobeerd uit de kooi, maar als ze mij ziet aankomen met de plantenspuit - al de beweging naar de plek waar de spuit staat snapt ze al - vliegt ze krijsend weg. Ik verras haar nu met een plotselinge douche in de kooi, maar het krijsen blijft. Ik geef haar wel elke keer na het douchen een beloningssnoepje, maar dat smijt ze meestal uit protest weg. Ik moet dan overigens wel erg m'n best doen om hier niet om te lachen, maar blijf kalm en zeg na het douchen steeds "goed zo" en geef dan het snoepje. Mocht iemand nog tips hebben om de douchepartij prettiger voor haar te maken dan hoor ik dat graag.

Gwinny en "konijn" gaan goed samen, ze zijn niet bang voor elkaar. Gwinny belandt wel eens op de vloer waar toevallig het konijn zit, ze kijken elkaar dan even aan en Gwinny vliegt weer weg. Fanny blijft gewoon zitten. Als Gwinny op de keukentafel zit voor haar taalles kijkt ze altijd met een schuin koppie of "konijn" er onder ligt. Ook als ik zeg: "waar is konijn?" kijkt ze altijd schuin naar de vloer. Ze snapt het. Ze weet ook wat er gaat gebeuren als ik "wegen" zeg, "kooi" (ze moet dan opstappen om de kooi in te gaan), "eten", "spelen", "baasje", "oma bellen". Je ziet aan reactie dat ze begrijpt wat er gaat gebeuren. Ze is dan enthousiast en werkt goed mee. Behalve als ik "douchen" zeg, zucht...

Ik heb een speciale plek voor haar in de woonkamer bij de openslaande tuindeur gemaakt. Je kunt dat op een van de foto's zien. Ze vliegt daar graag naar toe, speelt en kijkt naar buiten. Als ik "vogels"?" zeg kijkt ze omhoog en gaat vogels spotten. Als er in haar ogen gevaar dreigt vanuit de tuin (eenden - we wonen aan het water -, reigers of grote zwarte vogels), waarschuwt ze ons altijd met een speciale schreeuw; wij weten en herkennen dat nu.
Ook zit ze graag op de leuning van de witte stoel bij het raam, vooral in de namiddag. De zon schijnt er dan op en Gwinny koestert zich in het zonnetje. Ze zit dan altijd mee te 'zingen' met de muziek en geeft haar geleerde woordjes ten gehoor. Erg gezellig!

Toen het zo lekker weer was vorige week hebben we die tuindeur opengezet met de hor ervoor. Kijken wat Gwinny zou doen. Wij zaten op het terras en ze wilde kennelijk ook naar buiten. Dus vloog ze pontificaal tegen de hor aan en belandde op de grond. Moet ze leren.

Tot zover weer.

De Kookaburra
Lachende Hans
Australische Bosijsvogel
Dacelo Novaeguineae
Door: Jacco Vermeulen en Daniëlle van der Horst

Het geluid, de lachende roep is overal ter wereld bekend.
Oorspronkelijk komt de Kookaburra uit het oosten van Australië. Maar hij leeft nu in bijna heel Australië, Nieuw-Zeeland en Tasmanië.
Hij wordt ook veel gezien in stadsparken.
Het is een nieuwsgierige grappige en tevens vriendelijke vogel.
Kookaburra’s eten in de natuur alles wat loopt en kruipt: insecten, slangen, slakken, kikkers, kleine zoogdieren en soms zelfs kleine vogels. Dit in tegenstelling tot andere ijsvogels.
De kookaburra is ongeveer 39/45 cm groot, en heeft een gewicht tussen 310 en 480 gram.
Ze hebben een eigen territorium dat ze verdedigen met hun luide roep maar fysiek wordt er ook verdedigd en dat komt hard aan met zo’n grote sterke snavel!


In gevangenschap zijn het vrij rustige vogels die wel hun harde geluid s’mogens en s’avonds ten gehore brengen. Maar als er iets vreemd gebeurt in de buurt van de volière is het hek van de dam en wordt er pas echt hard geroepen, hier kan geen hond tegenop.

Ik ben nu drie jaar in het bezit van mijn kookaburra’s. Ze zitten in een volière van 2 meter breed bij 2 meter lang en 2 meter hoog
Ik heb het mannetje los gekocht, dat was even schrikken want op de ring stond dat hij van 1992 was ( een oude man dus ).
Het popje heb ik van een kweker gekocht, zij is van 2003.
In oktober heb ik ze bij elkaar gezet en vanaf de eerste nacht sliepen ze al tegen elkaar aan. Het klikte meteen!
In mei werden er drie eieren gelegd. Kookaburra’s broeden vanaf het tweede ei.

Vader, moeder en 3 jongen

De nestblok is een natuurstam van 95 cm lang en een invlieggat met een doorsnee van 12 cm welke ik horizontaal heb opgehangen.
Na ongeveer 24/26 dagen worden de eerste kuikens geboren.
Let op, dan moet er echt overvloedig gevoerd worden anders gooien de grootste jongen de kleinste uit het nest!

Nog een leuke wetenswaardigheid: Vanaf het moment dat er eieren liggen totdat de jongen uitvliegen hoor je de kookaburra’s niet meer, ze houden zich erg stil. Zoals ik al eerder schreef eten kookaburra’s alles wat kruipt, loopt en vliegt. In gevangenschap worden meestal eendagskuikens gevoerd.
Mijn ervaring is echter dat sinds ik muizen voer, mijn kookaburra’s veel beter in conditie zijn.
Mijn koppel eet 4 muizen per dag die ik eerst door de carmix ( een kalk en vitaminepreparaat ) haal.
Een ander voordeel van muizen is dat ze die makkelijker kunnen doorslikken.
Een kookaburra slaat zijn prooi namelijk net als onze ijsvogel eerst helemaal letterlijk kapot.
Wanneer men eendagskuikens voert zit dan werkelijk heel de volière onder het eigeel, echt een bende dus!

In het voorjaar geef ik ook wel eens grote Afrikaanse sprinkhanen, en als je in de tuin wormen vindt kun je die ook voeren.
Iets anders bijzonders wat ik mijn kookaburra’s heb aangeleerd is het vangen en eten van vis.
In de volière staat een bak van 60 cm, 40 cm en 40 cm die gevuld is met water en zomers doe ik daar een stuk of 10/20 voorntjes in.

Als ik geen tijd heb om te vissen koop ik gewoon wat
goudvisjes. Deze moet uiteraard regelmatig aangevuld worden, vooral als er jongen zijn worden er veel visjes gegeten ( en gevoerd denk ik ). Vorig jaar heb ik gezien dat vader en moeder aan 3 jongen welke 2 weken waren uitgevlogen lieten zien hoe ze de visjes uit de bak konden vissen. Dit was een van de mooiste dingen die ik bij mijn vogels heb gezien. Daar doen we het toch allemaal voor. Dat is nou echt vogelliefhebberij!

Op het moment dat de jongen net geboren zijn geef ik s’morgens nestmuisjes met carmix eroverheen, ongeveer 5 per jong.
Dit doe ik s’avonds rond een uur of 6 nog een keer.

Niet vergeten om ook gewoon 4 volwassen muizen te voeren voor papa en mama. Naarmate de jongen groter worden moet er meer gevoerd worden en ga ik over op nestratjes, ik zorg ook altijd dat er vis voor hun beschikbaar is.
Je kunt ook eendagskuikens in stukken knippen, daar carmix overheen en voeren.
Maar mijn voorkeur gaat echt naar muizen en ratten. Ik heb meerdere kookaburra’s in mijn handen gehad van verschillende mensen en kan gewoon voelen of ze muizen of kuikens te eten hebben gekregen. Wanneer men het verschil naast elkaar ziet is het zelfs voor een leek duidelijk. De kleur en glans van de veren is ook een wereld van verschil.

Daar komt bij dat mijn koppel dit jaar bij het eerste legsel maar liefst 4 bevruchte eieren hebben geproduceerd. Normaal in de natuur en toen ik nog eendagskuikens voerde werden er 2 a 3 eieren gelegd.

Dit jaar ( 2007 ) heb ik voor het eerst de eieren geraapt en in de broedmachine gelegd.
( 26-03 )

Ei 1 30,60 gram = bevrucht
Ei 2 28,17 gram = bevrucht
Ei 3 28,00 gram = bevrucht
Ei 4 25,30 gram = bevrucht

Ze worden in mijn broedmachine met mijn meters op 37,4 graden Celsius en met 46% luchtvochtigheid uitgebroed.
Ik weeg de eieren iedere dag om te kijken hoeveel ze zijn afgevallen. Zo kan ik controleren of ze wel 15 tot 18 % in gewicht afvallen.
Dit wordt een gemiddelde aangezien het zwaarste en lichtste ei meer dan 5 gram verschillen.
Dit heb ik allemaal verwerkt in een schema.

Na precies 24 dagen zijn de eerste 3 kuikens geboren 
( 11 april ). Alleen het vierde ei ( de lichtste ) is nog niet uitgekomen maar het is wel al aangepikt.
De kookaburra kuikentjes zijn heel snel droog ze worden namelijk helemaal kaal geboren, er zit nog niet 1 donsje op.
Na 12/15 uur wordt er voor de eerste keer gevoerd, een halve kleine spiering welke door de carmix is gehaald.
De jongen wegen ongeveer 23 gram. 1 dag later is het vierde jong ook uit het ei gekomen, dit jong heb ik eerst apart gezet in een ander bakje in de kunstmoeder. Zodat ik weet welke jongen ik al gevoerd heb en aangezien het vierde jong de eerste 12/15 uur nog geen eten krijgt is het belangrijk om ze uit elkaar te houden. Na de eerste voeding en ontlasting mag het bij zijn broertjes en of zusjes.De kunstmoeder staat op dag 1 en 2 op 37graden Celsius, op de derde dag wordt de temperatuur terug gedraaid naar 34 graden.

15 april, de jongen zijn nu vier dagen oud en worden om de 3 uur gevoerd. s’Nachts ongeveer om de 5/6 uur en overdag dan weer om de 3 uur. Ze wegen al 55 gram en krijgen nu 2 x spiering en 1 nestmuisje per voeding.


Kookaburra’s hebben geen krop zoals de meeste mensen weten van de papagaaien en andere vogels.
Daarom is het belangrijk om voor en na iedere voeding onder aan zijn buik te voelen.
Na het voeren voel je de muis of spiering gewoon in zijn buik zitten, en voor de voeding kun je voelen dat zijn buikje weer leeg is doordat het dan weer zacht aanvoelt en er ruimte is voor nieuw voer.
Als men dit niet doet en je voert teveel, zullen de kuikens doodgaan. Je voert ze letterlijk kapot! Morgen de vijfde dag gaat de tempratuur naar 32 graden.

Nadat de jongen een week oud zijn krijgen de jongen s’nachts om de 6/8 uur eten en overdag nog steeds om de 3 uur. De kuikens leggen nu in de nacht een braakbal en hoeven daarom niet gevoerd te worden.
23 april, De oogjes gaan open! De kuikens zijn ook enorm hard gegroeid en wegen nu 150 gram het wordt tijd om ze te gaan ringen.

Hiervoor gebruik ik een ring met een 9mm binnenmaat. Nu staat de temperatuur op 28/30 graden.

27 april, De kuikens beginnen een beetje kleur te krijgen en er vormen zich kleine stoppeltjes… Ze worden nu nog 4 keer per dag gevoerd, ongeveer om de 4 uur.

5 mei, Het gewicht van de “kleine” kookaburra’tjes is inmiddels weer verdubbeld ze wegen nu 300 gram, ook zitten ze al aardig in hun veren wat een week geleden nog maar stoppeltjes waren. Ze krijgen vanaf nu volwassen muizen en nog maar 3 keer op een dag. De temperatuur staat nu op 25 graden.

14 mei, De kookaburra’s die al aardig op hun ouders lijken, zijn nu uit de incubater, ze pasten er al bijna niet meer in! Ze zitten nu binnen in een gewone kooi en worden nog steeds 3 maal per dag gevoerd, echter staan er wel continu verse muizen bij zodat ze leren zelfstandig te worden.

22 mei, De kookaburra kuikens maken al echte kookaburra geluiden, en voordat ik er erg in had konden ze al vliegen. Terwijl ik aan het voeren was, volgen ze ineens door de huiskamer. Er heeft er zelfs een over de gordijnen heen gepoept. Ja, wat dat betreft maken ze er een bende van binnen, ze zijn nu omgedoopt tot “de Daltons”, want kuikens kan ik ze echt niet meer noemen. De Daltons eten soms al zelf dus voer ik nog maar twee keer per dag 1 muis.

4 juni, de Daltons zitten nu helemaal in de veren en eten volledig zelfstandig. Gezien de weersomstandigheden kunnen ze naar de grote buiten volière

Tweede legsel:
11 april, eerste ei tweede legsel gezien.
17 april, 3 eieren van de kookaburra’s in de broedmachine gelegd
5 mei 2 eieren uitgekomen, 6 mei 1 ei uitgekomen.

Derde legsel:
1 mei alweer het eerste ei van het derde legsel
8 mei in de broedmachine gelegd
26/27 mei zijn ze uitgekomen, helaas heeft dit legsel het niet gehaald.
Wanneer ik de temperatuur van de kunstmoeder aan het instellen was is deze op hol geslagen waardoor de temperatuur veel te hoog is geworden. In twee uur tijd zijn de jongen gestorven. Dit bewijst maar weer hoe zorgvuldig en secuur men dient te zijn.

24 mei, Ondertussen zijn de ouders al aan het vierde legsel begonnen dit jaar. Echt ongelofelijk!
Deze ronde word wat mij betreft de laatste van dit jaar, en mogen ze het weer helemaal zelf doen.

26 mei, Het vierde legsel bestaat uit 3 eieren.

17 juni, Volgens mij zijn de eerste jongen al uitgekomen, maar ik heb nog niet gekeken.
S’middags hoor ik voor het eerst de geluiden van de jongen, er zijn er dus minstens al twee uitgekomen.
Ik voer vanaf nu kleine nestmuisjes bij en voor de ouders gewoon grote muizen. Ik zorg altijd dat er de hele dag voldoende voer is om de jongen te voeren.

3 juli, De jongen groeien geweldig, ik voer nu nog maar twee keer per dag ( s’morgens en s’avonds ) ze krijgen dan al nestratjes in plaats van nestmuizen. Ook heb ik de afgelopen weken flink wat vis moeten kopen omdat ik zelf niet voldoende tijd had om te vissen. Zodoende zijn ze toch voorzien van alle benodigdheden.
Vandaag zijn deze jongen ook geringd met een stalen(omdat ik dat mooi vind) ring van 9mm binnenmaat.

23 juli, Ondertussen worden de jongen al gevoerd met kleine volwassen muizen door de ouders. Ik voer 2 en een halve muis per jong en 2 muizen per ouder, dat zijn dus 12 muizen per dag!

30 juli, Vandaag is het eerste jong uitgevlogen!
Ik heb de waterbak nu even uit de volière gehaald, misschien is dit niet nodig maar ik neem het zekere voor het onzekere. Jonge kookaburra’s zijn nog erg onhandig en ik wil niet dat er een verdrinkt.
Als ze alle 3 een paar dagen uitgevlogen zijn zet ik de bak weer terug met nieuwe verse visjes. Dan kunnen de ouders met de vis lessen beginnen.

5 augustus, er wordt al volop gevist door jong en oud. Het valt alleen echt niet mee om dat goed op de foto te krijgen. Erg leuk om te vermelden is dat iedere vogel s’nachts zijn eigen slaapplaats heeft in de volière. Bij mij zit vader rechts naar je toe gericht, daarnaast alle jongen ook met hun hoofd naar je toe en moeder zit links die alles van de andere kant goed in de gaten houdt met haar hoofd dus de andere kant op. Ze kruipen zo dicht mogelijk tegen elkaar aan. Het lijkt dan net of er 50 cm veren op stok zit.

Je kunt de jongen erg lang bij de ouders laten zitten.
In de natuur is het zelfs zo dat de jongen bij de ouders blijven en helpen de jongen van het volgende legsel grootbrengen.
Dit is echter in gevangenschap niet aan te raden aangezien ze dan toch een beperkte ruimte hebben.
De vader zal op den duur wat afstotend worden tegen de jongen. Kookaburra’s zijn geweldige volière vogels die niet ziektegevoelig zijn en tegen alle weersomstandigheden opgewassen.
Mijn kookaburra’s maken alleen gebruik van hun binnenverblijf indien het overdag meer dan 5 graden vriest.
En zoals u wel gelezen heeft zorgen ze onder de juiste omstandigheden voor veel nageslacht… Dit jaar ( 2007 ) 13 eieren en 13 jongen uit gekomen.

Wij wensen jullie allen veel vogelplezier!


Door: Jacco Vermeulen en Daniëlle van der Horst
Voor vragen of meer informatie kunt u 06-53300136 bellen of mailen naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.
of kijk op onze website www.uilskuiken.nu.
Luna zoekt een nieuw huisje

Luna is een dwergara severa popje van 6 jaar oud, die al deze tijd bij mij woont.
Luna is hier vanaf de leeftijd van 15 weken, ze is een prachtige vogel.
Ik zoek voor Luna een nieuw huis omdat ik tot de conclusie ben gekomen dat ik haar niet kan geven wat ze nodig heeft. Ik heb te weinig regelmaat en structuur in mijn leven en geef haar te weinig aandacht die ze wel nodig heeft en verdiend. Luna is een slimme vogel, ik heb haar verschillende trucjes aangeleerd, die ze ook heel leuk vind om te doen. Bijv. muntjes in een gleufje doen. Ze doet alles voor iets lekkers.

Luna vind het heerlijk om met je in de douche te gaan en zoekt dan zelfs de straal op waar ze echt van geniet, ook buiten zijn vind Luna heerlijk.
Natuurlijk is niet alles rozengeur en maneschijn, Luna is een pittige vogel en niet iedereen is geschikt voor haar. Ze kan van zich af bijten indien ze weet dat je bang van haar bent probeert ze dit uit om je te manipuleren. Indien ze te weinig aandacht krijgt gaat ze schreeuwen, en dit kan ze heel hard. Het is niet zo dat ze hier de hele dag door schreeuwt en alleen maar bijt, maar dit is wel een kanttekening van Luna.

Ik zoek een huis voor Luna waar ze de aandacht krijgt die ze verdiend. Ik vind dat Luna niet geschikt is voor in een gezin met kleine kinderen, gezien ze kan bijten. Ik zoek iemand die regelmaat, structuur en voldoende afleiding kan bieden aan Luna. Misschien wel door het uitbreiden van trucjes die ze al kan.

Luna gaat niet zomaar weg, ze gaat alleen weg indien ik een geschikt huis voor haar vind, waar ik van overtuigd ben dat Luna daar goed terecht komt. Ze gaat met veel pijn in mijn hart weg, maar op dit moment krijgt ze niet wat ze verdiend.

We beginnen deze week met de Nieuwe avonturen van Etienne en zijn vrouw Georgette.
Het verhaal is verdeeld in drie delen Lees en geniet !
Met dank aan Etienne vd Stricht.

Een trip door Australië deel 1

Dat Australië het land van de parkieten is , weten de meesten onder ons wel . Met zijn 65 soorten , en nog enkele ondersoorten verdeeld onder kaketoe’s , lorie’s , rosella’s , neophema’s , psephotus , enz.

Zeker de moeite om dit land eens te bezoeken als parkietenliefhebber . Wel ik heb dit land dan ook voor de eerste keer gaan verkennen in 1993 , en heb dan echt genoten van vele parkietensoorten van klein tot groot . Thuis gekomen werd dan de tijd genomen om alle foto’s te bewerken en te klasseren , en mijn videofilms te monteren . Maar als echte parkietenliefhebber ( sinds mijn 14 jaar kweek ik reeds parkieten ) wou ik meer zien , en hier is mijn verslaving dan begonnen voor Australië . In 1995 ging ik dan terug nu naar een andere streek , en wederom werd mijn tijd daar gevuld met parkieten filmen en fotograferen . Ik wou steeds meerdere soorten zien in het wild , en dus was de drang er weer om terug te keren . In 2009 was ik aan het totaal van 50 parkietensoorten gekomen die ik reeds met de videocamera op beeld heb vastgelegd.
En in 2012 ging ik dan voor de 10de keer naar Australië , om mijn collectie filmen en foto’s van parkieten bij te werken . Mijn reis begon op 27 September in Perth , en na 36 dagen eindigde de trip op 1 November in Brisbane .

Hier volgt mijn verslag .


Dag 1 : 27 Sept. Om 10.00u snel de auto oppikken in Perth om dan richting Wanneroo te rijden , een 65 km ten noorden van Perth . Eerst alle bagage lossen in ons hotel , en dan richting “Neil Hawkins NP.”. We moesten ons nog wat aanpassen aan het klimaat en het tijdsverschil, dus deden we het wat rustig aan . Dit park is vooral tijdens het weekend een uitlaatklep voor de inwoners van Perth . Men kan hier komen genieten van de natuur , en men kan aan watersport doen op het grote meer . Wij waren natuurlijk geïnteresseerd in de vogels . De eerste parkieten die we aantroffen waren natuurlijk de Rosé Kaketoe’s ( Cacatua roseicapilla assimilis ) , en deze kwamen de zonnepitten uit onze hand pikken . Deze ondersoort van de Rosé kaketoe is vooral te herkennen aan zijn diep rood gekleurde wangen . Lopend tussen de kangoeroes kwamen we de “Naaktoog Kaketoe”( Cacatua sanguinea westralensis) tegen , en na lang wachten kwamen ook zij de zaden uit onze handen pikken .

En een weinig later kwamen ook de “Langsnavel Kaketoe’s” ( Cacatua pastinator ) op onze handen en schouders zitten , zoekend naar wat lekkers . Deze kaketoe lijkt veel op de langsnavel kaketoe uit zuidoost Australië ; alleen heeft hij duidelijk minder rood op de borst en voorhoofd . En als laatste zagen we hier de Twenty Eight parkiet ( Barnardius zonarius semitorquatus ) .

Hier in deze streek treffen we ook zeer veel de tussensoort aan . Dit zijn nl. de kruisingen tussen de Twenty-eight en de Port-Lincoln parkiet . Dit gebied is dan ook een overlappingsgebied van beide soorten . Deze vogels bezitten de rode voorhoofdsband , en een iets geel gekleurde buik . Gaan we iets meer naar het noorden of en naar het oosten van Perth treffen we de zuivere Port-Lincoln aan , gaan we meer ten zuiden van Perth treffen we de zuivere Twenty-eight aan . Buiten de parkieten treffen we hier ook veel honingvogels aan .

Word vervolgt:


Vriendelijke Groet.
Ed en Thiely de Moor.
Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.
www.akala.nl

Vogel - Voeding www.birdfood.nl
Bird- Symposium www.birdsymposium.nl
PDD Research Fonds www.pddfonds.com

Foto en tekst @ Fam de Moor
Gebruikt u foto's, film en/of teksten : Vraag dan eerst toestemming.
Foto’s en tekst van andere worden met toestemming gebruikt in ons dagboek,
en in dagboek-archief opgeslagen voor hergebruik.

Onze dank hier voor