Naar aanleiding van dagboek week 25 kreeg ik deze tip!
Pinda's zijn voor buiten vogels ook slecht, daarom heeft vivara speciale pinda's , die getest zijn.
Na gevraagd en bevestigd.
http://www.vivara.nl/ctrl/node:71;page:5;/premium_pinda%2527s

Kleine update boys
13 weken: De boys blijven samen, de eigenaar van cookie heeft besloten ook Dino te nemen. Daar zijn we als kweker erg blij mee. Samen opgroeien samen leren en samen blijven is natuurlijk geweldig. Ze groeien langzaam op naar ondeugende maar lieve boys. De broers zien veel van elkaar en doen alles na. maar vergeet niet naast hun zit Pino en ook die laat even zien hoe het werkt Als voorbleef Pino is druk bezig met een walnoot die ik niet geheel open klik maar wel een voorzetje geef.
De broers kijken en als ze dan zelf een wel gebroken walnoot krijgen gaan ze er meteen op af. Ze eten het binnenste op en spelen met de schelp van de noot.  Alles wat ze dan minder lekker vinden doe ik in de schelp en dan proeven ze dat gelijk. Pino is wel weer wat aangekomen, want ja de “voorbeeldfunctie “ geeft hem de kans meer te eten dan normaal! Oké dat maken we dan weer goed als Cookie en dino weg zijn. na de vakantie.


Ze zijn nu de 13 weken voorbij. Foto’s maken van twee deugnieten das pas moeilijk!! Ze zijn beidde weer wat aangekomen en wegen nu 400 en 375 gram. Ik wilde ze even op de weegschaal zetten maar ja ook dat willen ze samen! En dat ging niet! Dat was lachen. Ze vliegen dan op me, om steun te vragen, “Maar ja boys het is zo simpel gewoon een voor een” !!! Ook toen ik ze later wilde sproeien bleek het moeilijk een foto te maken. Door dat ik stofzuiger aan zette, komen er geluiden vrij. Die de natuur nabootsen. En daarop reageren de vogel vrijwel altijd meteen. Ze springen dan in hun water bakjes en willen water / regen. Dus dan maar sproeien. 



Zo ben ik lekker bezig deze boys “goed  op te voeden”. Ze blijven nog  5 weken bij ons, voor ze naar huis gaan.

Vandaag reizen we even met Peter mee naar Afrika :  Foto en tekst ©  Peter Forsthövel.
Voordat we Namibië verlaten op onze trektocht door zuidelijk Afrika moet ik toch nog even wat laten zien uit het Etosha National Park, een immens groot park helemaal in het noorden van het land. Ooit was het zelfs het grootste wildpark ter wereld met een oppervlakte van meer dan 93.000 vierkante kilometer, maar in 1970 werd het tot een kwart daarvan teruggebracht. En is dus toch nog heel groot.



Met fotografie ben ik altijd gek op tegenlicht, ondertiteling is hier overbodig.



Giraffen zijn natuurlijk schitterend, maar deze soort vind ik nog fascinerender, namelijk de Southern Oryx of Gemsbok. Het zijn grote antilopen met een gewicht tot wel 200 kg, die als vrijwel enige zoogdieren in staat zijn – de kameel kan er ook wat van - extreme hitte en langdurige droogte te doorstaan. Wekenlang kunnen zij moeiteloos zonder een druppel water!



Deze Thomson’s gazelles redden het niet in zulke extreme omstandigheden. De “Thommy’s” hebben liever een drinkplaats in de buurt, en dat zijn dan ook altijd de leukste plaatsen om kijker en camera in de aanslag te hebben en maar gewoon rustig af te wachten.



Hier zien we een paartje Blue Cranes, een op het eerste gezicht niet zo spectaculaire kraanvogelsoort. Toch schitterend echter in hun elegantie zo lopend, maar ook vliegend zo mooi met gestrekte nek en poten.



Het lukt mij nu maar niet om Namibië uit te komen. Hier sta ik aan de noordgrens met aan de overkant van de Okavangorivier……… het land Angola! De verleiding was groot om een van die bootjes te pakken, wat was ik graag even gaan stappen op Angolese bodem. Nog nooit ben ik dat land in een reisgids tegengekomen.Toch maar niet gedaan, want je weet het maar nooit in dat soort apenlanden.



En zo komen we dan eindelijk in Botswana, een van de dunstbevolkte landen van de wereld. Het was een Brits protectoraat  en werd onafhankelijk in 1966. Het land is maar liefst 15 keer zo groot als Nederland, maar het heeft slechts 2 miljoen inwoners. Een/vijfde gedeelte van het land heeft de status van natuurgebied en dat is niet gering. Ook niet in kwaliteit, want het zijn prachtige onbedorven landschappen.



Onze eerste bestemming was de Okavangodelta, een uniek natuurgebied. Het is de grootste binnenlandse delta op aarde die gevoed wordt door de Okavangorivier, ontspringend in de hooglanden van Angola. De dierenrijkdom van dit natuurwonder is overweldigend en de toerististenindustrie van Botswana maakt daar gretig gebruik van.



Om daar dan in een “mokoro”, een uitgeholde boomstam, doorheen te worden geboomd tussen miljoenen lotusbloemen door is een onvergetelijke ervaring.



Wel oppassen natuurlijk voor de alom aanwezige Hippopotamus, het Nijlpaard, dat ondanks zijn goedmoedige voorkomen als het  gevaarlijkste zoogdier van Afrika geldt. Hij voert met stip op nummer één de lijst aan van dodelijke slachtoffers die hij maakt met zijn onvoorspelbaar woeste gedrag.



Maar ook bij de Nijlkrokodil kun je maar beter uit de buurt blijven. Van de vier soorten krokodillen in Afrika is hij verreweg de meest voorkomende. Met zijn lengte tot wel 6 meter en gewicht tot zelfs 700 kg is hij een superoverlever, want net als de schildpadden is hij in feite een levend fossiel, stammend uit prehistorische tijden.



Nou vooruit, nog één gevaarijke jongen dan, al net zo onberekenbaar als de hippo, de Afrikaanse Buffel. Ook hij wordt gerekend tot de gevaarlijkste dieren van Afrika. Maar nu moeten we maar eens gauw naar de vogels, en daarvan zijn er vanaf het water heel wat waar te nemen,



zoals deze African Jacana, familie van ons waterhoen, maar nog veel  sierlijker op zijn hoge poten en met lange tenen, waarmee hij zich behendig over alle soorten waterplanten beweegt. Maar ook mijn favorieten zijn er te vinden, waaronder de bijeneters en ijsvogels:



De Blue-cheeked Bee-eater, een heel mooie bijeneter die ik nooit ergens anders was tegengekomen,



de Malachite Kingfisher, een dwergje van maar 13 cm en daarmee de op één na kleinste ijsvogel van Afrika,



wel even iets anders dan zijn grote neef de Giant Kingfisher, de grootste van alle ijsvogels met zijn lengte van 43 (!) cm en grote dolksnavel. Niet voor niets heet hij in het Zuid-Afrikaans de Reusevisvanger.



En dit alles natuurlijk weer onder het toeziend oog van de alom aanwezige African Fish Eagle, waar we al eerder mee kennismaakten toen ik over Kenia – Oost-Afrika dus – vertelde. Volgende keer beloof ik het alleen over de vogels te zullen hebben. We gaan dan namelijk eens kijken in West-Afrika, in het minilandje Gambia, dat al jaren lang een waar paradijs is voor vogelaars uit heel Europa.

Dank je wel Peter. Dit is genieten!

Vriendelijke Groet.
Ed en Thiely de Moor.
Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.
www.akala.nl

Vogel - Voeding www.birdfood.nl
Bird- Symposium www.birdsymposium.nl
PDD Research Fonds www.pddfonds.com

Foto en tekst @ Fam de Moor
Gebruikt u foto's, film en/of teksten : Vraag dan eerst toestemming.
Foto’s en tekst van andere worden met toestemming gebruikt in ons dagboek,
en in dagboek-archief opgeslagen voor hergebruik.

Onze dank hier voor