Het gaat al heel wat jaartjes terug.. 19 jaar zelfs! Mijn vader had een koppel Amazones gekocht. 11 jaar lang een liefdevol koppel met zelfs jongen! 8 jaar geleden is het popje Babs overleden, zomaar ineens uit het niets, en zo kwam Bono alleen te zitten. Mijn vader heeft nog 1x geprobeerd te koppelen maar het mocht niet baten.

Ongeveer 2 jaar geleden begon het natuurlijk ook bij mij te kriebelen, ik wou een papegaai maar dan komt de moeilijke vraag wat voor papegaai?

Tja, de amazone ben ik mee opgegroeid dus ik begon al stiekem aan te fantaseren hoe dat zou zijn. Deze “fantasie” gedeeld met mijn vader die als antwoord had. Zou jij Bono niet willen? Jullie hebben een speciale band (samen opgegroeid en op een of andere manier hebben wij een zwak voor elkaar).

Tja....dat is moeilijk want Bono was namelijk NIET tam! Het was namelijk een volière/kweek vogel. Na lang wikken en wegen, en informatie gevraagd te hebben bij ongeveer half Nederland. Ben ik tot mijn besluit gekomen.. Ja, ik wil Bono! Want ik wist ergens in mij dat hij dit ook zou willen (gek hè)

6 juli 2010
Het was zover! Ik had contact gezocht bij “een stichting” en die kwamen mij helpen. We zouden Bono natspuiten(zodat hij niet weg kon vliegen) en daarna in de volière stappen en wieken…pff dat brengt stress mee hoor! De emoties vlogen overal bij mij en ik was eigenlijk ook heel emotioneel. Bono werd zonder probleem gevangen en gewiekt waarna hij in een bench werd gezet. Hij keek verbaasd om zich heen en zei: HALLO? Dit moment zal ik nooit meer vergeten want DAT was het moment dat ik wist dat het goed kwam.

Daarna zijn we naar mijn huis gereden en hebben we hem met Bench en al op tafel gezet. Eerst wou hij er niet uitkomen maar met een klein trucje kwam hij er zo uit Daarna was het aan die mevrouw de taak hem op te laten stappen.. aangezien ik zo onder de indruk was dat ik eigenlijk niet eens normaal kon praten.

Bono stapte zeer makkelijk op maar fladderde eraf dat was eens maar nooit meer want hij had gelijk begrepen dat hij niet meer kon vliegen.. we hebben die dag nog een aantal dingen geprobeerd en toen gingen ze weg.. nu stond ik er alleen voor..met een wilde gewiekte vogel *slik*

De volgende morgen moest hij uit zijn kooi, aangezien ik wou dat Bono vrij op een boom zou wonen. Het was een hele strijd hem uit z’n kooi te halen aangezien ik het nog steeds eng vond.. maar na veel 5en en 6en was het gelukt. Ik ben gelijk met hem & mezelf aan de slag gegaan.. hem alles laten zien ik huis aangezien hij niks kende.. ik heb alles aan hem uit gelegd en laten proeven.. alles in etappes en zo leerde ik hem ook gelijk op en af stappen aangezien ik door het hele huis liep met hem.

Die avond stond ik naast hem en ik gaf nog net geen licht van trotsheid.. en zei tegen hem Wij komen er wel.. waarna hij zijn koppie boog en ik hem gekriebeld heb. *WOUW*. Nu bijna 5 maanden later ben ik nog steeds zeer gelukkig met Bono en ik denk hij ook wel met mij. Hij gaat dagelijks naar buiten, gaat mee de honden uitlaten op/in zijn buggy en hij gaat mee op visite. Niks is hem teveel, naja iedereen heeft z’n grenzen ook hij maar ik moet zeggen ik verbaas me nog iedere dag.

Hij douchet bijna iedere dag en vind dat best gezellig met het vrouwtje douchen, want het galmt zo lekker heh als je fluit Bono is in mijn ogen nu best tam, hij komt op m'n arm ik kan hem aaien. Eigenlijk kan ik er alles mee wat ik wil, het is namelijk geen schoothondje maar een papegaai en daar ben ik best streng in....

Ik had nooit verwacht dat het zo leuk zou zijn, om een papegaai in huis te hebben. En ik besef me ook heel erg goed dat ik heel erg veel geluk heb gehad want een Amazone is meestal geen gemakkelijke vogel. Maar ik ben er 100% van overtuigd dat met de juiste opvoeding, en liefde je heel veel kan bereiken. Tuurlijk moet ik weleens zuchten als hij voor de 40e keer achter elkaar hallo roept.. maar daar in tegen heb ik zo veel lol om dat beestje....en hij stiekem ook om ons volgens mij.

Met mijn verhaal wil ik eigenlijk duidelijk maken;
Volg je gevoel, dat heeft voor mij goed geholpen, aangezien sommige mensen er niet in geloofden dat het goed zou komen. Maar daarnaast moet je je ook goed beseffen dat een papegaai een veeleisend dier is. Waarbij je moet blijven herhalen, en ik merk dat ik nu nog steeds bijna iedere dag wel wat bijleer over gedrag, voeding, en andere zaken en dat is ook je plicht als papegaaien eigenaar. Een papegaai verrijkt je leven, maar je moet er ook goed over nadenken waar je aan begint.

Karlijn & Bono