Vandaag is de nieuwsflits gekoppeld aan het dagboek.
Omdat we iedereen een fijne kerst en een gezond en gelukkig 2013 willen wensen.

En omdat we iedereen willen laten mee genieten van de Fantastische reis foto mail van Peter.

Daarnaast nog wat foto’s van onze kuikens Jochem en Gwinny. Gwinny gaat morgen naar huis.

Gwinny 21-12-2012 Ze krijgt nog steeds 1x per dag pellets na behoefte. Ze eet goed. Ze eet harde pellets maar liever zacht. Ze moet dat dus echt nog leren .Ze snoep wel goed van de zaadjes. Ik geef trost gierst zaden noot (kleingemaakt) en kiemzaden en ei voer. Ik houd ze in de gaten .Gwinny is erg lief en sociaal. Ze helpt Jochem vaak met evenwicht leuk om te zien hoe ze haar kopje onder zijn kopje legt. Ook is ze nu schitterend in kleur al weet ik van Hedwig dat dit niet blijft. Ze zal gewoon rood en blauw worden. Het is toch de manier van opname van de voeding van de moederpop. Dat merk je gelijk als ze eruit is , en ze kleurt na het eten van de pellets die ik nu geef. Ik geef haar nu Weening en jungle mix. Ze probeert te vliegen en komt al naar me toe. Zeker als ze weet dat ik warme pellets voor haar heb. De 23ste gaat ze naar huis. Mooi kerstcadeau.

Met 9 weken weegt Jochem 400 Gram en bouwen we weer een voeding af.

Vandaag 19-12-12 Zit Jochem opeens op de rand van de box en ja hoor hij gaat de kooi verkennen. Eet aan zijn tros gierst en word steeds dapperder. Na een dag zit hij al op het touw en vind zijn evenwicht, zo mee en dan!

20-12-2012 Er zijn diverse maten stokken aanwezig. Jochem krijgt een beter evenwicht dus is een echte clowntje op dit moment .Hij zit op de stok en zo ligt hij weer op de bodem . maar direct klimt ie dan weer terug op de box of op het touw. Hij eet al wat zelf en hij krijgt nu 2 x daags voeding. Hij kan gaan afvallen met het afbouwen naar vaste voeding .Ook gaat hij meer (hoger en gevaarlijker) klimmen en vliegen. Dat kost energie en dat gaat ten kosten van het gewicht .Maar dat is normaal dat gebeurt in de natuur ook. Daar vliegen ze rond de 9-10 weken uit. Jochem kan nu nog lekker even spelen en leren van Gwinny. Ze neemt die taak dan ok zeer serieus Ze is echt de öudste”. Ze helpt hem en poets hem en maakt zijn bakje schoon na het eten. Leuk!


Op reis met Peter Forsthövel en zijn vrouw Conny:

Begin van deze zomer maakte ik met mijn vrouw Conny een leuke trip naar Canada en Alaska, een lang gekoesterde wens van mij. Per huurauto trokken we twee weken lang door de Canadian Rockies, beginnend in Calgary en eindigend aan de westkust in Vancouver. Toen met de ferry overgevaren naar Vancouver Island voor familiebezoek in Victoria, de hoofdstad van de provincie British Columbia, en na een paar dagen weer overgestoken naar Vancouver, waar we de auto weer inleverden.
En toen? Ja, toen gaven we uitvoering aan een ook al lang gekoesterde wens van mijn vrouw. “Als we daar dan toch zijn, dan wil ik wel die mooie cruise van acht dagen naar Alaska maken met de Holland America Line” was haar idee en daar deed ik maar al te graag aan mee. Geen van beiden hebben we daar spijt van gehad, in tegendeel, het werd een onvergetelijke belevenis.
Eerst dus Canada, met dat indrukwekkende landschap van de Rockies. We deden steeds twee overnachtingen op één plek, zodat we veel konden ondernemen zonder auto, dus lopen, klimmen en varen.

Ze zijn écht groen, die gletsjermeren. Hier het mooiste meer van de Canadian Rockies, Moraine Lake op 2000 meter hoogte, waar we ook overnachtten in een lodge op de oever, die maar een paar maanden van het jaar open is. Bitter koud nog in juni, de lente moest er nog helemaal op gang komen. En de natuur? De vogels vormden daarin niet de hoofdmoot, dat werd mij de eerste dagen al snel duidelijk.







Maar de lezers kennen misschien nog wel mijn lijfspreuk NON SOLUM AVES met betrekking tot mijn natuurbeleving (“niet alleen vogels”), of zoals de Amerikanen zeggen: IT AIN’T JUST BIRDS! Met name aan de zoogdieren heb ik daar van meet af aan mijn hart kunnen ophalen,

te beginnen al met deze leuke Golden-mantled Ground Squirrel, inclusief staart niet langer dan een centimeter of 35, een algemeen voorkomende soort in de Rockies die regelmatig ons pad kruiste. Een prachtig getekend diertje, dat zich niet moeilijk laat fotograferen als je het maar heel rustig benadert.








Het zou me niets verbazen als deze diertjes model hebben gestaan voor Walt Disney’s Knabbel en Babbel, zoals ik ze in een oude Donald Duck van dertig jaar geleden na thuiskomst weer eens tegenkwam.









Dit nog kleinere gestreepte eekhoorntje, de Least Chipmunk, maakt het je al helemaal gemakkelijk. Toen we ergens even zaten uit te blazen na een lange tocht kwam hij nieuwsgierig de schoenen van mijn vrouw inspecteren. We zaten op dat moment wat te eten, dus hij had er een bedoeling mee.








Een stuk groter is de Columbian Ground Squirrel. Deze grondeekhoorn leeft in kolonies in hoge alpiene graslanden en verkeert wel twee/derde van het jaar in winterslaap! Hij deed me sterk denken aan de Afrikaanse stokstaartjes met de grappige kaarsrechte houding waarin zij de omgeving bespieden. Bij te dichte nadering van mens of andere vijand duiken zij dan razendsnel onder de grond, hetgeen ik natuurlijk een paar keer moest uitproberen. Ik kon het weer niet laten.






Het laatste knaagdier dat ik op wil voeren is de Hoary Marmot, het Noord-Amerikaanse neefje van onze Europese Alpenmarmot, het Murmeltier. Zeg maar rustig “neef”, want dit zijn knapen van wel een kilo of vijf. Ook weer zo’n langslaper, want hij overwintert van september tot mei.








En ook nu weer was de gulden regel de rustige benadering voor een mooie waarneming. Zo lukte het mij om in een verlaten gebied hoog in Jasper National Park een paartje op minder dan twee meter prachtig te kunnen volgen in hun spel.
Overigens was er ook regelmatig vanuit de auto langs de weg het nodige te zien. De wegen zijn breed en er wordt rustig gereden, dus je kunt best ook een beetje je ogen de kost geven opzij van de weg. Vind ik. Een stijl van rijden waar mijn wederhelft het niet altijd mee eens was, moet ik toegeven.





Maar ja, dan zie je natuurlijk wél wat, zoals deze Bighorn Sheep, die nog met een halve winterjas aan liepen te grazen op een helling onder aan de weg.









In dit geval trok mijn waarneming wel veel bekijks, want toen ik na een minuut of tien wegreed was het inmiddels aardige druk geworden op die plek.









Een week later, toen we de Rockies al bijna door waren – en het eindelijk ook wat warmer was geworden – zagen we deze ruige schapen al mooier in zomerkleed. Ze waren ook al beduidend schuwer, zoals hier deze wegspringende bokken.
Maar heb ik dan helemaal geen vogels gezien in die twee weken? Natuurlijk wel, maar niet uitbundig veel en ook vaak slecht voor de lens te krijgen. Ik fotografeer namelijk met een eenvoudige compact camera met maximale optische zoom van 12x, dus dat is bepaald geen optimale uitrusting voor een beetje natuurfotograaf die met leuke plaatjes thuis wil komen.




Deze Cedar Waxwings poseerden gewillig in de regen. Je ziet gelijk de verwantschap met onze Pestvogel, de Bohemian Waxwing, die de laatste tijd weer in kleine invasies bij ons als wintergast wordt waargenomen.









De Yellow-headed Blackbird mag er trouwens ook zijn. Ik trof daar eenmaal een grote groep van aan in een moerassig gebied, waar ze in de late zon luidruchtig in het riet en in de wilgen zaten.









Daar kun je ook hun broertjes aantreffen, de Red-winged Blackbirds, zo ongeveer ter grootte van onze merel. Een algemene soort die zich ‘s winters in immense aantallen verzamelt, zoals de spreeuwen dat bij ons doen.
Maar nu gelijk dan maar de indrukwekkendste vogel van Noord-Amerika, enig idee? Misschien herkent u hem al:






Hoe kan het ook anders, de Bald Eagle, de Amerikaanse Zeearend. Altijd weer verrassend was het om dit machtige symbool van de U.S.A. in zicht te krijgen. Iedere dag kwam ik hem wel een aantal malen tegen, zowel in Canada als daarna in Alaska.








Rustig de omgeving dominerend op een paal, zoals hier op Vancouver Island, als heer en meester dominerend over alles wat leeft en kleiner is dan hij zelf,









of uitbuiken in de stromende regen in Juneau, de hoofdstad van Alaska, na een verse zalm te hebben weggewerkt waarvan de ruggengraat nog onder hem bungelt. Altijd en overal weer indrukwekkend om hem tegen te komen.








Geen wonder dan ook dat je de Bald Eagle als mytische vogel aantreft in vrijwel iedere totempaal van de oorspronkelijke bewoners van de noord-westkust , de West Coast Natives, die je vooral nooit “indianen” mag noemen.
Nu weer van de birds terug naar de mammals, en dan de hertachtigen, waarvan ik er vier soorten te zien heb gekregen.






De White-tailed Deer was daarvan de algemeenste, die we dagelijks wel hier of daar tegenkwamen,










maar ook de Mule Deer liet zich zeer regelmatig zien, soms op de gekste plaatsen, zoals hier in de tuin bij de buren van familie waar wij op bezoek waren in een buitenwijk van de hoofdstad Victoria. Alles wat fris groen is vreten ze op rondom de huizen, zo heb ik me daar laten vertellen.
En nog zijn we niet klaar met de zoogdieren, want Canada is natuurlijk met name beroemd om zijn beren. Overal wordt daarvoor gewaarschuwd in bossen en langs wegen,






vooral voor de Black Bear, althans in de gebieden die wij bezochten. Deze moederbeer struinde rond met drie jongen aan de rand van een meer, toen wij haar spotten vanuit een bootje op enkele meters uit de kant. We konden maar beter niet nóg dichterbij komen, zo liet zij ons merken. Meerdere malen hadden we ontmoetingen met zwarte beren en steeds weer was dat reuze spannend. Natuurlijk had ik mij er wel goed op geprepareerd door veel te lezen over hoe te handelen bij ontmoetingen met deze grote roofdieren, maar opwindend was het elke keer weer.
En dan tot slot nog de grootste zoogdieren van allemaal, hoe kan het ook anders, de walvissen natuurlijk. Dat heeft ons in Alaska een onvergetelijk spektakel opgeleverd tijdens een excursie in een speciaal bootje op zee. Jammer genoeg ook dit keer weer in stromende regen, maar dat heeft de pret niet mogen drukken. De regen die wij in die tijd regelmatig over ons heen kregen was trouwens ook niet zo verwonderlijk, want de noordwestkust is natuurlijk niet voor niets zo mooi groen. Alleen heb je niet de neiging om daar bij de planning van je vakantie echt stil te staan.

Over de Humpback of Bultrug hebben we de laatste tijd veel kunnen lezen en zien door het gestrande exemplaar onder Texel. Nu is één zo’n reus al spectaculair genoeg, maar als je van dichtbij een groep van zo’n vijftien volwassen dieren meemaakt - met nog een aantal kalveren erbij –op jacht naar scholen vis dan ga je toch echt wel uit je dak. Met zijn onderwatermicrofoon liet onze schipper hun jachttechniek van “fishnet-bubbling” horen en dat was om nooit meer te vergeten. De groep duikt naar de diepte, blaast gezamenlijk kolommen van luchtbellen die als een soort visnet de vissen bijeen drijven en stuift dan omhoog met de bek wijd geopend om te oogsten. Indrukwekkend!





Tijd nu om afscheid te nemen voor dit jaar. Alle lezers van deze geweldige nieuwsbrief wensen Conny en ik vanaf het cruiseschip de Zuiderdam in Glacier Bay National Park in Alaska en heel veel plezier aan vogels en natuurbeleving in het nieuwe jaar!









En inzoomend op een klein zwart stipje in die imposante gletsjerwand achter ons laat ik hem nog één keer zien, onze machtige Bald Eagle. Zelfs daar jaagt hij….. Om nooit meer te vergeten.










Wow , Peter wat een schitterend verslag. Bedankt dat je dit met ons wil delen. Veel lezers van het “dagboek van een kweker “ kijken er iedere keer weer naar uit om je verslagen en je foto’s te zien in het dagboek. We hopen dat je vele reizen blijft maken en delen !

Dank je wel, en op naar 2013.






Ed en ik wensen iedereen fijne dagen en een gezond 2013
CLICK TO VIEW IT: http://www.jibjab.com/view/UafewIdpHdSNjLkEXMdp
Eenmaal in de kerstkaart kan je op het plaatje klikken (elfjes) om steeds een andere danser te bewonderen.

Vriendelijke Groet.
Ed en Thiely de Moor.
Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.
www.akala.nl

www.PetZoo.nl

Vogel - Voeding www.birdfood.nl
Bird- Symposium www.birdsymposium.nl
PDD Research Fonds www.pddfonds.com

Foto en tekst @ Fam de Moor
Gebruikt u foto's, film en/of teksten : Vraag dan eerst toestemming.
Foto’s en tekst van andere worden met toestemming gebruikt in ons dagboek,
en in dagboek-archief opgeslagen voor hergebruik.

Onze dank hier voor

 
En een extra filmpje Klik op het plaatje...