Op een dag belde Patricia me op. Ze had problemen met eitjes en wilde advies. We werden vrienden omdat we elkaar dagelijks belde of e mailde. Zo ontstond er een bron van informatie naar beidde zijde en ik vroeg haar alles op te schrijven en foto's te maken voor het dagboek. Dat heeft ze gedaan en zie hier haar verhaal voor de lezers van Dagboek van een kweker.

“De wonderen wereld van het kuiken ”. Deel 4

Hallo beste lezers. Hier zijn we dan met het vervolg .. DE GEBOORTE VAN HET KAKETOE KUIKEN

16 April, is het eerste kuikentje geboren dat waren spannende momenten het was voor mij ook de eerste keer dat ik het van zo dichtbij kon volgen . De geboorte was prima verlopen nadat het kuikentje uit het ei was heb ik de navelstreng ontsmet om eventuele infecties tegen te gaan het kuikentje ziet er gezond uit met alles erop en eraan. De couveuse staat op voorhand al klaar met de juiste temperatuur 36,5 C en vochtigheid 45-55 wat zeer belangrijk is .
Het kuikentje kan nu bekomen van de zware werk ik hou alles goed in de gaten en controleer of het kuiken de dooier goed heeft opgenomen nadat de resterende dooier is opgebruikt en zijn eerste ontlasting heeft gedaan krijgt het kuikentje zijn eerste voeding.

Deze bestaat uit een soya papje ,daarna gaan we over op kant en klare Kaytee pap. Gedurende de eerste week krijgt het kuiken om de twee uur ,dag en nacht zijn papjes. Ik kan jullie vertellen dat ik mijn bed die week niet gezien heb, ik heb op de bank “geslapen” met drie wekkers want je kan absoluut niet maken om te verslapen!!! Dus echt slapen komt er niet van want alles was zo spannend en intensief dat niks me ontgaan is.

Het voeren ging prima inmiddels waren de twee andere kuikentjes ook al geboren ik had men handen vol ja de eerste keer voor mij . Ik had me heel goed voorbereid natuurlijk veel gelezen gebabbeld met vrienden die me een flink eind hiermee op weg geholpen hebben Bedankt Lucie en Roger en Thiely voor al jullie onmisbare hulp want zonder jullie hulp had ik het niet gered.

Er komt best heel wat bij kijken als de kuikens bv niet zo goed hun papje verteren bestaat het gevaar dat ze kropverzuring krijgen en dan is het noodzakelijk dat hun kropje gespoeld word. Dat is bij mij meerdere malen gebeurd en dan meestal s’nachts ! Gelukkig kon ik de hulp dan inroepen van mijn vrienden die heel ervaren zijn en steeds klaar voor me stonden Het is gebeurd dat ze midden in de nacht het kropje kwamen spoelen je moet het maar doen ! Als de kuikens niet goed verteren kan je ook kummel thee gebruiken. Daarvoor verwijs ik jullie door naar het onmisbare boek van Thiely: PAPEGAAIEN VAN A TOT Z. Een heel goed boek dat niet mag ontbreken bij iedere papegaaienliefhebber! Er staan zeer veel nuttige bruikbare tips in vermeld waar ik regelmatig gebruik van maak.

Mijn vriendin heeft me ook geholpen met het bereiden van de papjes en het ontsmetten van het materiaal dat doen we met Virkon S . Bedankt Cory. De kuikentjes worden ook alle dagen gewogen. De oogjes gaan ongeveer op 3 weken open dat is ook de tijd dat ze een vaste voetring aankrijgen. Het is prachtig om ze te zien opgroeien.

En nu ga ik jullie niet langer in spanning houden voor het filmpje van de geboorte dat kunnen jullie bekijken op deze link :
http://youtu.be/dovxD8sIhaQ

Bonus filmpje : http://youtu.be/Yfqx101f0u0 Even relaxen …………..

Groetjes, Patricia © Dagboek Akala.


Peppertje,

Hermine - www.papegaaienvrouwtje.nl

Op een dag belde Marga, het bazinnetje van Pepper mij. Dit was maanden voor ik Pepper in de heropvoeding kreeg. Marga vertelde dat ze met Pepper al heel lang niets meer kon, dat hij beet en angstig was. Ondanks dat ze Peppertje al van baby af aan hadden en in het begin alles goed ging. Ze vertelde over haar verleden, dat ze te vroeg en te kort was gewiekt en dat de pennen steeds weer raar doorkwamen en ze had het idee dat Pepper onhandelbaarder was als die rot pennen haar in de weg zaten. Op het moment dat die rare pennen er weer uit waren of als ze die er weer uit geplukt had, leek het of ze beter in haar velletje zat. Peppertje was zich ook gaan plukken door al die narigheid. Marga en Theo hadden echt al van alles geprobeerd en vaak de vogelarts met pepper bezocht. Dit hele verhaal kunt u lezen in het verslag van Marga zelf in het Akala dagboek of op mijn site.

Iets in mij zei dat het geen goed idee was om Pepper bij mij te brengen omdat ik veel doorvraag en echt alles wil weten over de vogel voor ik het verstandig en verantwoord vind om de vogel in huis te nemen. Bij het verhaal van Marga over Pepper had ik mijn twijfels over de pennen waar ze naar mijn idee nog veel last van had ondanks dat er al van alles aan was gedaan. Ik raadde Marga aan om toch nog een keer een goede vogelarts te raadplegen, mocht daar niets uitkomen mocht ze Pepper brengen. Als ik het gevoel heb ( door de telefoon, lijk Jomanda wel) dat dit gedrag van Peppertje toch nog in die rare veren zou zitten, zou het geen enkele zin hebben om de vogel in huis te nemen, omdat als een vogel ergens last van heeft en daardoor dit bijt en angstgedrag gaat vertonen, ik aan de slag moet gaan met een vogel die zich fysiek niet goed voelt. Dan zou de heropvoeding zeker niet lukken en ik zou de vogel min of meer “Mishandelen” Rot woord, maar zo voel ik dat. Dus begin zeker niet aan een vogel waarvan ik denk dat er fysiek iets mis is. 
Zo gingen er een paar maanden voorbij en Marga heeft nog een aantal keer contact met mij opgenomen. Ze heeft mij op de hoogte gehouden van wat er met Pepper stond te gebeuren, wat ze wel en niet wilde en wat er uiteindelijk met Pepper is gedaan om die dwarse pijnlijke pennen te verwijderen. Ook dit kunt u lezen in Marga’s eigen verhaal hierover. Gelukkig is Marga met Peppertje bij Hedwig van der Horst geweest en mede door haar is alles zo goed afgelopen met Pepper.

Met de pennen van Pepper kwam alles goed gelukkig en Pepper had er absoluut geen last meer van, maar…..het bijt en angst gedrag bleef helaas. Dus belde Marga mij om te vragen of Peppertje toch bij mij in de heropvoeding kon komen en natuurlijk mocht dat!
Toen ik Pepper zag was ik meteen vertederd…..het was een beetje een pluk “Kippie”niet de mooiste vogel , door alles wat ze had meegemaakt had ze ook behoorlijk geplukt aan haar veertjes en ik noemde haar “pluizenbolletje” Wat ze ondanks haar enorme vocabulaire volgens mij nog niet tegen Marga gezegd heeft. ( grinnik) Toen Marga en Theo Pepper kwamen brengen en dat was een behoorlijke reis voor ze , werd Pepper in haar “Vissenbakje” op de tafel gezet. Ik deed het deksel open en liet Pepper tot stomme verbazing van haar baasjes uit de “Vissenbak” opstappen en liep meteen met haar door de keuken naar de serre waar Bo zat. Ik heb haar even met Bo kennis laten maken en liep weer terug naar de kamer waar Theo en Marga nog steeds verbaast zaten te kijken. Ik moest lachen en zei dat dit echt niet zo moeilijk was omdat ik haar totaal overrompelde en daardoor was Pepper even de kluts en angst kwijt. Dit kan echt iedereen! Ik zei morgen zal ze al anders zijn en komt de Pepper naar boven die ze nu is. Maar ………ook ik maak fouten! Vaak genoeg ( gelukkig) ben ook maar een mens en zette pepper op haar tijdelijke nieuwe kooi en liet haar afstappen. Ging goed, daarna zette ik haar IN de kooi en omdat ze zo relaxt was, wilde ik haar ook meteen weer uit de kooi op laten stappen. Dat had ik beter niet kunnen doen want toen werd pepper “wakker” ging gillen, liet zich vallen, kroop door de hele kooi heen en………..beet een paar keer keihard en was geenszins van plan om uit die voor haar al zo veilige kooi te komen. Ik zei tegen Marga en Theo, sorry, maar nu MOET ik doorzetten, anders kunnen jullie haar meteen weer mee naar huis nemen! Dus Pepper letterlijk UIT de kooi GEPAKT. Dat ziet er natuurlijk niet zo leuk uit voor de baasjes, maar ik had geen andere keuze. Had ik opgegeven, zouden de dagen die nog zouden volgen extra moeilijk voor mij worden. Pepper was dus weer uit de kooi en ik heb haar weer heel even op de kooi gezet en een minuutje daarna er weer rustig en beheerst in gezet. Daarna rust voor Peppertje die het end al in de bek ( snavel) snavel had.

Zo ben ik de volgende dag rustig begonnen met het vertrouwen van Pepper te winnen en daar moet je heel erg veel geduld en doorzettingsvermogen hebben. Totaal, maar dan ook helemaal geen greintje angst hebben! NOOIT! Ik weet dat ik de 1ste dagen hard gebeten word, maar weet ook dat de vogel dit niet zomaar doet en dat het binnen een aantal dagen over of behoorlijk is verminderd en verbeterd. Ik heb Pepper nog een paar keer letterlijk uit de kooi moeten pakken, teentje voor teentje losmaken die ze vervolgens meteen weer vastklemmen ( grinnik) , maar………..Pepper wist wat op en afstappen was, ze kende het, had het ooit gedaan voor die rotpennen haar parten begonnen te spelen. Maar al vrij snel wist ze dat het bij en met mij “Goed en veilig”was en zo kwam ze op een gegeven moment al voor ik haar vroeg op te stappen met een uitgestrekt pootje naar me toe, zo van “Ok! Ik doe het!” Vanaf zo’n dag gaat alles meestal vrij snel. Dan is het op en afstappen al snel geen probleem meer, maar dan zitten we nog met die enorme Angst!

Die angst kan ik alleen maar wegnemen door ervoor te zorgen dat ik nergens een probleem van maak en dat alles wat IK met haar doe NORMAAL is en niet ENG! Zo ook met Pepper……..jeetje wat was ze angstig! Van en voor alles, je kunt het zo gek niet bedenken of ze was er doodsbang voor en van. Al voor ze goed opstapte heb ik haar onder de douche gezet, eerst op de vloer uit veiligheidsoverweging en later gewoon op de douchestok! Bij alles wat ik doe, doe ik net of ik gek ben en trek me niets aan van haar angst en doe alsof ik het niet merk, bluf me er doorheen en zo liep ik al snel met Pepper buiten. Oeps……….dat was eng! Ze wrong zich in alle bochten, beet naar en in mijn hand, maar ……….ik praatte over de bomen, de auto’s de mensen en de fietsen………..Soms had ik haar door haar gedraai niet meer goed vast op de hand en moest ik haar heel even op de grond zetten om haar weer goed op laten stappen. Voor de goed orde……..BIJTEN TOLEREER IK NIET!! De 1s paar dagen weet ik dat ik gebeten word, maar daarna begint meteen bij mij in de heropvoeding: BIJTEN MAG NIET! Dit straf ik af met mijn STEM, meer niet en onze gaaien zijn daar heel erg gevoelig voor. Mijn lichaamstaal straalt dan ook boosheid uit en dat voelen en zien ze! OOK Peppertje! Natuurlijk blijven ze het proberen dat is hun goed recht ,maar helaas pindakaas…….bij mij niet, bijt gewoon terug ( geintje)
Zo ging het met Pepper elke dag beter en beter, ze wist wat ze aan mij had en ik inmiddels ook wat ik aan haar had. Zo wist ze snel dat er met mij niet te spotten viel en dat bepaalde oefeningen toch gedaan moesten worden, of ze er nu wel of geen zin in had ….ze moest. Voor de rest vraag ik niet veel van de vogels, ze hoeven van mij geen kunstjes te doen! Maar op en afstappen, onder de douche, leren te blijven zitten op de plaats waar ik ze heb neergezet is gewoon een stukje opvoeding waar ze zich bij mij aan moeten houden. Ze krijgen er heel veel liefde en positieve aandacht voor terug! Pepper kan erg goed praten, ik kreeg een A4rtje mee vol met zinnen en woorden die ze kon zeggen. Nou…………..ze zei natuurlijk niets in het begin. Maar na de 1ste week, daar begon ze hoor! Ik lag in een deuk om haar en bleef speciaal in de keuken staan om te luisteren.

Ik zag Pepper veranderen van een zielig “kippetje” in een steeds zelfverzekerder wordende vogel, die zelfs praatjes kreeg zo af en toe en waarvan ik wist dat er een behoorlijk “koppie”opstaat! Ze begon alles leuk te vinden en was erg geïnteresseerd in alles wat ik deed. We maakten samen speelgoed en Peppertje hielp goed mee door alles lekker om te gooien om juist dat ene dopje te bemachtigen en alles zonder angst, zonder plukken of stress nagel bijten. Ik was en ben trots op Pepper! En sta er steeds weer versteld van hoe snel zo’n vogeltje zich aanpast en hoe snel alles kan gaan! Echt ongelooflijk, wat een aanpassingsvermogen en intelligentie hebben deze dieren toch!
Pepper heb ik om de dag lekker onder de douche gezet en haar gesproeid met Aloë Vera en ik zag zelfs haar veren weer terugkomen, kleintjes, maar toch! Het was een begin.

Toen kwamen Marga en Theo mijn Peppertje weer ophalen……….en Marga huilde toen ze haar Pepper bij mij achter moest laten………….nu huilde ze van blijdschap………..want ze zag bij binnenkomst meteen een compleet veranderde Pepper, de Pepper die ze kende voor alle narigheid begon, de Pepper waar ze alles mee kon doen ooit, gewoon Pepper zoals Pepper was!
Doordat Pepper zich zo ellendig had gevoeld, ging Marga vaak onbewust anders met de vogel om. Ze vond haar zielig en liet dat ook merken, daar begint de 1ste fout. Want zo blijven de meeste mensen de vogels ook behandelen en benaderen met steeds het excuus “Ze is zo zielig” Maar ook in de niet “zielige tijden”wordt er zo met de vogel omgegaan…………dan komt er een dag dat de vogel ergens geen zin in heeft en krijgen we het “Laat maar” effect, want ze is al zo zielig toch? Gevolg? De vogel maakt daar graag gebruik en misbruik van en bijt voor de ( misschien) 1ste keer. Gevolg……schrik en een beetje angst bij de volgende poging iets met de vogel te ondernemen. De benadering is al anders naar de vogel toe……..en dan komt er een dag dat de angst de overhand krijgt en men de vogel niet meer op durft te laten stappen en soms niet eens meer uit de kooi durft te laten en dan hebben we de bekende vicieuze cirkel! Meestal komen de mensen er zonder hulp zelf niet meer uit en zoeken gelukkig steeds vaker hulp!

Toen Marga haar Peppertje zo vol zelfvertrouwen in de ring zag zitten, verdween haar angst als sneeuw voor de zon en ze liet Pepper opstappen en Pepper was dolblij haar weer te zien! Ze gaf haar kusjes en zo zal het elke dag beter en beter met Peppertje gaan. Marga en Theo houden zich goed aan het huiswerk en we houden veel contact. Ik krijg nu foto’s van Marga waarop ik een Pepper zie die al zo mooi in de veren zit dat ik het zelf bijna niet kan geloven! Ik neem mijn petje af voor Marga, ze doet het supergoed! Het gaat met Dokus ook steeds beter want Marga is haar angst kwijt en wat ze met Pepper doet , doet ze ook met Dokus. Dokus die ik heb gekortwiekt toen ze Pepper op kwamen halen en die heel erg moest wennen aan zijn zoals Marga zegt “Nieuwe kapsel” Alles gaat nu goed in huize Joosten, we houden contact en ik heb er wéér een vriendin bij! Een verre dat wel, maar dat maakt niet uit.

Voor mij is het uitzwaaien altijd even slikken………….daar ging mijn Peppertje met wie ik zo’n vertrouwensband had opgebouwd………….maar ik ben ook blij, blij dat er toch weer een vogel is die gelukkig is! En niet te vergeten twee gelukkige baasjes! Marga, Theo, jullie zijn kanjers! Ik heb veel respect voor jullie en heb Peppertje in mijn hart gesloten en jullie ook!

Hermine - www.papegaaienvrouwtje.nl

Leuk om te lezen:
http://www.dailymail.co.uk/news/article-2217922/Whos-clever-boy-Lost-parrot-Bobby-disappeared-days-returned-owner-knocking-door-help.html Dank je wel Linda Lusby..

En uitzending gemist van LPF: http://www.vox.de/cms/sendungen/menschen-tiere-und-doktoren.html

Fijn Weekend,

Vriendelijke Groetjes 
Ed en Thiely de Moor.
Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. 
www.akala.nl 


Alles over goede voeding www.birdfood.nl 
PDD Research Fonds www.pddfonds.com
Bird- Symposium www.birdsymposium.nl

Boek: Papegaaien van A tot Z  - Te koop bij www.birdfood.nl 

Foto en tekst @ Fam de Moor - Gebruikt u foto's, film en/of teksten : Vraag dan eerst toestemming.

Foto’s en tekst van andere worden met toestemming gebruikt in ons dagboek, en in dagboek-archief opgeslagen voor hergebruik.

Onze dank hier voor