Papegaaien staan bekend als praters, maar zijn niet de beste praters in de vogelwereld. Ze staan bekend als clowns, maar zijn ook niet de grootste clowns uit de vogelswereld. Maar er zijn drie papegaaiachtigen die wel degelijk de slimste, de beste en de grootste zijn in iets.......

De slimste vervoerder
Naam: Perzikkopagapornis - agapornis roseicollis
Locatie: Zuidwest afrika
Talent: Vervoert nestmateriaal tussen zijn veren

De leden van de papegaaienfamilie staan over het algemeen niet bekend om hun vaardigheid op het gebied van nestbouw. In feite maken velen van hen in het geheel geen nest, maar eigenen zich een gat in een boom of oever toe en knappen dit een beetje op. Sommige soorten graven zelf een hol anderen kauwen op het hout op de bodem van een holte, zodat het van binnen iets comfortabeler wordt.

De afrikaanse agapornissen vormen echter een uitzondering op de regel. Niet aleen bouwen ze wel degelijk een nest - dat zelfs nogal gecompliceerd is ook -, sommige transporteren het nestmateriaal op een unieke wijze.

De perzikkopagapornis is een van de bekendere soorten. Hij broedt in kolonies in rotsspleten, maar ook onder dakranden van gebouwen of in een gemeenschappelijk wevernest. In eerste instantie bouwt het vrouwtje in een holte een keurige kom van lange schorssnippers, bladeren en grof gras. Ze snijdt het materiaal met haar sterke, scherpe snavel van de planten en nadat ze het heeft gefatsoeneerd, steekt ze het tussen de veren rond haar stuit en lager, waarna ze betrekkelijk ongehinderd naar haar nestholte vliegt.

Fascinerend is dat agapornissen variëren in de wijze waarop ze materiaal vervoeren. De verwante zwartvleugel agapornis (agapornis taranta) steekt het overal tussen zijn veren, terwijl de zwartmasker agapornis (agapronis personata) het gewoon in de snavel meeneemt. Waarom dit handige gedrag slechts bij een kleine groep Afrikaanse papegaaien tot ontwikkeling kwam, is een mysterie.

----------------------------------------------------------------------------------------------

De beste drummer
Naam: Zwarte kaketoe - Probogiscer atterimus

Locatie: Noord Australië en Nieuw Guinea
Talent: Gebruikt een stok als muziekinstrument

Zijn woeste, sprietige kuif geeft de zwarte kaketoe een heel speciaal uiterlijk dat, met een beetje fantasie, veel weg heeft van de wilde haardos van een drummer in een rockband. De zwarte kaketoe is ook nog eens de slagwerker van de vogelwereld, de enige in zijn soort die een muziekinstrument maakt en er geluid mee maakt. Het doel van de voorstelling is indruk maken op een vrouwtje - motivaties van vogel en man dus eveneens heel veel overeenkomst.

Als u de zwarte kaketoe aan het werk wilt horen, moet u vooral in de maanden juni en juli vroeg in de ochtend of ver in de namiddag in tropisch Australië of Nieuw-Guinea zijn. Dan zoekt de vogel de top van een dode eucalypthus op, 10-15 meter boven de grond, waar hij naar een bijna verticale stam zoekt die met het ouder worden is uitgehold. Deze holle stam dient als klankkast waarop de kaketoe zijn drumsolo ten gehore zal brengen.

Hoewel hij soms zijn poten gebruikt om op de holle stam te kloppen, of er ook wel met een noot van een nabije boom tegenaan slaat, gebruikt de zwarte kaketoe gewoonlijk een stok voor het beste effect. Als hij er met zijn poten op klopt, is het geluid vrij zacht, maar het getik met een stok draagt het 100 meter ver. De kaketoe bijt een verse, 2-3 cm dikke tak af, verwijdert de bladeren en de schors, en kort hem in tot een lengte van hooguit 30 cm. Vervolgens neemt hij de stok mee naar zijn klankbord en beukt erop los, waarbij hij één poot gebruikt en twee tot meer dan honderd keer een klap geeft.

Deze voorstelling is uniek in de vogelwereld. Spechten en andere vogels kloppen met hun snavel of laten hun veren ritselen. Geen enkele andere vogelsoort maakt of gebruikt echter een complex werktuig om zijn boodschap over te brengen.

-------------------------------------------------------------------------------------------------

De grootste hansworst
Naam: Nestor notabilis
Locatie: Nieuw-Zeeland
Talent: de grootste kwajongen in de vogelwereld

De intelligentie van papegaaien is algemeen bekend. Zo leidde hun aanleg om menselijk geluiden te begrijpen en te imiteren tot hun populariteit als huisdier en in dierentuinen. Minder genoemd is hun vermogen tot spelen, dat goed ontwikkeld is, met als uitblinker misschien de Kea, een bergsoort in Nieuw-Zeeland. In zijn woest leefgebied moet jong worden begonnen met aanpassen aan de omgeving, en spel is een goede manier om te leren over relaties, voedsel zoeken en overleven.

Trekkers in Nieuw-Zeeland zijn minder enthousiast. Ze worden soms belaagd door zwermen Kea's die hun voedsel stelen en aan alles prutsen wat onbeheerd ligt. Er zijn Kea's die koppen en bekers stalen en ze als stoute jongetjes de helling af gooiden. Erger is de vermelding dat ze zich 's morgens vroeg langs tentwanden naar benden lieten glijden en de eigenaren wakker maakten.

Glijden is in feite een algemeen tijdverdrijf. In de koude gebergten waar ze leven, glijden Kea's geregeld sneeuwhellingen af, soms op hun rug. Ook glijden ze van daken en over voorruiten van auto's omlaag. Van exemplaren in gevangenschap is bekend dat ze sneeuwballen maakten. Dit spelen komt in groepen van elke leeftijd voor. Ze houden geregeld schijngevechten of halen kattekwaad uit. Soms liggen ze op hun rug en trappen ze naar speelgenoten bovenop hen en ze zwemmen zelfs op hun rug.

Bron: Extreme Vogels van auteur Dominic Couzens